Specjalne Operacje: Fabuła do tej pory

1 rozdział: Atak

• Data: 6 września 2042 r.
• Miejsce: Pustynia Mojave

Twoja jednostka najemna została zaangażowana przez DMB (międzynarodową organizację ds. bezpieczeństwa, nadzorującą grupy najemników) do zbadania obiektu Clayburn Industries, położonego w głębi pustyni Mojave, w którym niespodziewanie zrobiło się cicho. Okazało się, że obiekt był pusty. Na miejscu trafiasz jedynie na grupę tajemniczych napastników, na czele której stoi mężczyzna, który przedstawia się jako Magnus Holter. Podczas inspekcji terenu staje się jasne, że zagadkowi wrogowie próbują zawładnąć bronią chemiczną. Robisz wszystko, co w twej mocy, ale Magnusowi Holterowi udaje się czmychnąć z ilością chloru, która wystarczyłaby do zgładzenia całego miasta.

2 rozdział: Pościg

• Data: 15 września 2042 r.
• Miejsce: Kanał Panamski

Zagadkowi wrogowie zdołali uciec z Mojave z ładunkiem broni chemicznej, ale ty jesteś na ich tropie. Na udostępnionym przez DBM statku desantowym Zubr ścigasz napastników do Kanału Panamskiego. Tutaj okazuje się, że śluzy zostały zablokowane i zabezpieczone przez te same siły, które uprzednio atakowały fabrykę Clayburn Industries. Bronisz Zubra i jednocześnie w poszukiwaniu wskazówek otwierasz jedną śluzę po drugiej. Dowiadujesz, że ścigany przez ciebie statek najemników bez przeszkód przepływa przez kanał, a następnie wpada w pułapkę, zastawioną przez oddział bezpieczeństwa Clayburn Industries. Czy najemnicy mogą współpracować z Clayburnem?

3 rozdział: Zagrożenie od morza

• Data: 17 września 2042 r.
• Miejsce: Port Antonio, Jamajka

Po przybyciu do Port Antonio dowiadujesz się, że jest on jest okupowany przez dwa nieoznaczone wrogie okręty wojenne. Statek desantowy Zubr cumuje na drugim końcu miasta. Wkrótce już odkrywasz, że piękne, tropikalne plaże Jamajki są bardziej martwe niż by ktokolwiek przypuszczał. Miasto jest okupowane przez najemników, którzy nie tylko dysponują sporymi siłami zbrojnymi, rozlokowanymi w terenie, lecz do tego zaawansowanym sprzętem, nie spotykanym jeszcze na żadnym polu bitwy, takim jak lasery przeciwlotnicze. Zubr ulega zniszczeniu. Tobie pozostaje tylko jedna droga – naprzód. Okazuje się, że z nieznananych powodów wrogi dowódca Magnus Holter zamierza zniszczyć miasto. Planuje przy tym wykorzystać głowice z ładunkami chemicznymi, pochodzącymi z ograbionego obiektu Clayburna.

Po ciężkiej walce przejmujesz miasto. Teraz wrogi dowódca nie ma innego wyjścia, musi się ewakuować na pobliską wyspę. Wygląda na to, że niedobitki sił najemnych zabezpieczyły tu pozycję. W zaciekłej i gorącej bitwie o pozycje AA na wyspie na miejsce przylatują trzy samoloty myśliwskie Clayburn Industries. Niszczą one wrogie statki wojenne, po czym następuje przymusowe lądowanie drużyny do likwidacji, należącej do Clayburn Industries. Uświadamiasz sobie, że to walka na życie i śmierć.

4 rozdział: Eksfiltracja

• Data: 17 września 2042 r.
• Miejsce: Port Antonio, Jamajka

Dziwnym zrządzeniem losu musisz walczyć ramie w ramię z dawnymi wrogami, gdy przybył oddział czyścicieli z Clayburn Industries z zamiarem wybicia wszystkich świadków tego zdarzenia, to jedyna opcja która ci pozostaje. Teraz to już jasne, istnieje jakiś głębszy związek pomiędzy dowódcą wrogich jednostek a Clayburn Industries – związek o którym zdecydowanie nie powinieneś się dowiedzieć.

Jednostki Clayburn szybko opanowały przyczółek i przebiły się przez siły dowodzone przez Magnusa Holtera, pozostała jedynie garstka niedobitków. Aby wyrwać się z tego miejsca, postanawiasz zebrać wszystko co pozostało z twoich ludzi oraz dawnych wrogów, przy okazji udaje ci się uratować jednego z dowódców wysokiego szczebla, porucznika Andrieja Zajcewa. Atakując w kierunku strefy lądowania jednostek Clayburn Industries, skupiasz na sobie uwagę wrogich sił pancernych oraz dowódcę jednego z poduszkowców klasy Zubr które przybyły na miejsce. Cała siła Clayburn spada na ciebie, a ty zdajesz sobie sprawę że nagle stałeś się wrogiem jednej z najpotężniejszych korporacji na świecie.

Po walce, Magnus Holter wita cię jako nowego sojusznika i zaczyna wyjaśniać swoją przeszłość w Clayburn Industries...

1 rozdział: Spotkanie w Batumi

• Data: 14 września 2041 r.
• Miejsce: Batumi, Gruzja:

Rok przed wydarzeniami Kryzysu Karaibskiego ówczesny dowódca służby bezpieczeństwa Clayburn Industries Magnus Holter pojechał do stolicy Gruzji Batumi. Wysłano go tam w ramach misji, mającej na celu wyjaśnienie okoliczności uszkodzenia cennego ładunku rzekomo przez siły Clayburna. Gruzja, niegdyś tętniący życiem kraj, w którym nie brakowało żadnej atrakcji turystycznej, została ciężko doświadczona wydarzeniami lat 20. XXI wieku. Wówczas stała się ostoją nieuczciwych najemników, przestępców i pozornych rewolucjonistów. Tak czy siak cała misja miała być jedynie formalnością. Po wojnach korporacyjnych i ogromnym wzroście wpływów w czasie rebelii Seahawków pozycja Clayburna była praktycznie nie do ruszenia.

Holter przyjechał do Batumi z małą eskortą. Ze swoimi kontaktem miał się spotkać w pobliskim hotelu nad morzem. Jego kolega po fachu i przyjaciel, Aleksander Cortez, dowódca firmy najemnej Black Eagle (wówczas na służbie u Clayburna), został w międzyczasie wysłany na drugą stronę miasta w celu przypilnowania ładunku.

Hotel okazał się być pułapką. W środku nikogo nie było, zaś ochronę Holtera zaatakowali nieznani najemnicy. Holter szybko się zorientował, że całe miasto było opustoszałe i umocnione. Działo się tu coś bardzo niepokojącego. Na domiar złego ci sami najemnicy zaatakowali Corteza, który z trudem odparł ich atak.

Po dokładnym przeszukaniu hotelu Holter postanowił udać się do położonego opodal regionalnego sztabu Clayburna. Kwatera główna też była pusta i sprawiała wrażenie, jakby opuszczono ją pośpiechu. Podejścia do niej z determinacją broniły te same tajemnicze siły najemne, z którymi Holter miał do czynienia na każdym kroku.

W obliczu przytłaczającej przewagi wrogich sił Holter postanowił połączyć swą jednostkę z ludźmi Corteza, a następnie poczekać na ewakuację z terenu wroga na pobliskiej plaży. Było już jednak za późno. Zanim dotarł na miejsce, zaatakowano i przechwycono jednostki Corteza. Sam ładunek zaś zniszczono. Po odparciu kolejnego ataku wrogich najemników Holter utrzymał pozycję na plaży do przybycia sił powietrznych Clayburna, które zabrały go z wrogiego terenu. Następnie postanowił złożyć raport dotyczący incydentu prezesowi Clayburn Industries, Sebastianowi Grimmowi. I tak wszczęto dochodzenie w sprawie tego, co się wydarzyło.

2 rozdział: Oblężenie Tkwarczeli

• Data: 5 listopada 2041 r.
• Miejsce: Tkwarczeli, Gruzja

Zgodnie z oczekiwaniami Holtera Grimm był wściekły. Chciał, by poszukano i ukarano sprawców. Siatka wywiadowcza Clayburn Industries dość szybko ich zresztą namierzyła. Okazało się, że rolę tajemniczych najemników grała miejscowa banda, zwąca się Evocati. Kolesie słynęli z tego, że brali każdą, nawet najbrudniejszą robotę, przy czym nigdy im niczego nie udowodniono. Evocati nie pozostawiała po sobie żadnych śladów ani świadków. Zgodnie z zawartymi w Bordeaux i Orleanie traktatami poczynania tej firmy były legalne, choć już na granicy prawa.

Firma Evocati miała bazę w starym górniczym mieście Tkwarczeli. Tkwarczeli było reliktem z czasów Związku Radzieckiego. Złoty wiek miasta przeminął wraz z upadkiem przemysłu kopalnianego. Teraz było ono idealną kryjówką dla grupy najemników, których zaopatrywali w zamian za "ochronę" nieliczni pozostali na miejscu mieszkańcy. Przywódca grupy, Douglas O’Reilly, słynął z bezwzględności i brutalności, na którą to reputację sobie dobrze zasłużył.

Grimm zlecił Holterowi dowodzenie atakiem na Evocati, która to ośmieliła się wejść w drogę Clayburn Industries. Cała operacja była prawnie rzecz biorąc nielegalna. Konflikty frakcyjne były surowo zakazane Traktatem Orleańskim, ale jako że Clayburn Industrie był wpływową korporacją, istniała szansa że uniknie prawnych konsekwencji.

Okazało się, że Evocati była sporą grupą, która miała do dyspozycji dużą liczbę pojazdów. Wbrew oczekiwaniom karna operacja na małą skalę przeobraziła się w masywną bitwę, jaka nie zdarzyła się od czasów wojen korporacyjnych. Brało w niej udział kilkadziesiąt pojazdów opancerzonych oraz ciężka artyleria.

Siły zbrojne Clayburn Industries przedzierały się do centrum miasta, gdzie broniła się większość najemników Evocati. W trakcie bitwy z Holterem nawiązał kontakt ciężko raniony Aleksandr Cortez, któremu udało się uciec w całym zamęcie i chaosie. Cortez próbował Holtera przed czymś ostrzec, mówił, że ma wydostać się, ale rozmowa została zakłócona.

Siły Evocati zostały prawie już doszczętnie wybite, kiedy siły zbrojne Clayburn dostały nie wiadomo od kogo rozkaz zawarcia rozejmu. Holtera z najbliższymi sojusznikami pozostawiono sam na sam z niedobitkami z Evocati. Kiedy cała bitwa już dogorywała, cały jej obszar znienacka otoczyły siły DBM, na czele których stał Fjodor Wolkow, deklarujący nielegalność całej operacji. Na dokładkę stało się jasne, że przybyły uzbrojonym samolotem AC-130 Douglas O’Reilly sprzymierzył się z DBM. Regularne oddziały Clayburn wycofały się z terenu, więc wina spoczywała wyłącznie na barkach Holtera.

3 rozdział: Pułapka w Tkwarczeli

• Data: 5 listopada 2041 r.
• Miejsce: Tkwarczeli, Gruzja

Departament Bezpieczeństwa Międzynarodowego (DBM) był multilateralną organizacją, założoną po wojnach korporacyjnych. Jej celem był nadzór nad najemnymi operacjami na dużą skalę, do jakich dochodziło na całym świecie, i niedopuszczenie do tak dużego konfliktu. Podpisany po wojnach Traktat Orleański wyraźnie zakazywał agresywnych ataków korporacyjnych.

Nie mniej jednak cały świat wiedział, że niektóre strony traktatu były równiejsze niż inne. DBM nie uczyniłby niczego, co otwarcie szkodziłoby interesom Clayburn Industries, i tak naprawdę był korporacyjną marionetką, sprawiającą jedynie pozór legalnego nadzoru nad masami umordowanymi nieustanną wojną.

Fakt, że siły DBM wmieszały się w wydarzenia w Tkwarczeli dopiero wówczas, kiedy walki prawie ustały, oznaczał jedno - działały one za aprobatą Clayburn Industries.

Dowodzący operacją DBM Fiodor Wolkow był starym znajomym Holtera z czasów, kiedy DBM i Clayburn Industries współpracowały ze sobą na regularnych zasadach. Z przechwyconej rozmowy radiowej Holter dowiedział się, że został pozbawiony stopnia dowódcy bezpieczeństwa w Clayburn Industries i że ma zostać pojmany - żywcem lub martwy.

Zdając sobie sprawę z tego, co to oznaczało, Holter odrzucił żądanie o poddanie się ze strony Wołkowa. I tak rozpętała się bitwa z oddziałami DBM. W trakcie bitwy Douglas O’Reilly wspierał oddziały DBM swoim AC-130. Został w końcu zestrzelony przez oddziały Holtera, ale zdążył jeszcze powiedzieć, że Sebastian Grimm, prezes Clayburn Industries, stał za rozkazem rzucenia Magnusa Holtera na pożarcie wilkom. Słysząc to, Fiodor Wołkow zrozumiał, że wszystko było ustawione i wycofał się do przegrupowania, dając Holterowi pół godziny na ucieczkę...

4 rozdział: Twierdza

• Data: 6 listopada 2041 r.
• Miejsce: Gori, Gruzja

Magnus Holter z resztami sił zbrojnych odstąpił od zamysłu ucieczki i postawił na agresywne posunięcie. Postanowił zaatakować regionalną siedzibę dowództwa Clayburn Industries w Gori, położoną około 60 kilometrów od starej gruzińskiej stolicy Tbilisi. Żywił przy tym nadzieję, że uda mu się pojmać dyrektora generalnego Clayburn Sebastiana Grimma.

W pościgu z czasem siły zbrojne Holtera pozbyły się większości ciężkiego wyposażenia. I tak zostały powitane przez zebrane oddziały zbrojne Clayburn, jakie tylko Grimm zdołał zwołać, w tym całą jednostkę pancerną Scores of Clayburn Security Forces, której uzbrojeni po zęby w przeciwpancerne kierowane pociski rakietowe żołnierze zajęli pozycje wokół miasta. Misja zdawała się nie mieć szans na powodzenie, ale Holter, nie widząc innej opcji, nie odstąpił od zamysłu desperackiego ataku. Podczas prywatnej rozmowy Grimm naświetlił swą motywację, rozprawiając o tym, jak Holter stał się zbyt silny i popularny i tym samym zaczął zagrażać pozycji Grimma. Należało go usunąć, nie omieszkując uprzednio zdyskredytować go jako bezwzględnego najemnika i zbrodniarza wojennego, który naruszył Traktat Orleański.

Holter na czele swych sił postępował pod przykryciem zamieci śnieżnej, która wyłączyła z akcji miejscowy szwadron bojowych śmigłowców, uzbrojonych w działa i pociski rakietowe. W taki oto sposób przebił się do wznoszącej się nad miastem bazy, zwalczając plutony pancerne Clayburna i czyszcząc ulicę za ulicę z wrogich bojowników.

Przez pole bitwy przetoczyła się tymczasem zamieć śnieżna, co dało okazję Grimmowi do wzmocnienia swych słabnących jednostek w mieście, które to wsparły śmigłowce i dalekosiężne ataki artyleryjskie. Na nic się jednak to zdało. Magnus był świadom słabości bazy i zanim się do niej wdarł, odciął jej zewnętrzne źródła zaopatrzenia.

Siły Holtera, przetrząsające bunkier po bunkrze i unikające nieustających ataków wroga, dotarły wreszcie na szczyt bazy. Okazało się, że tylko po to, aby obserwować ucieczkę Grimma w myśliwcu, którego nie dało się już zatrzymać. Sytuacja zdawała się być bez wyjścia. Poza bazą zgromadzono dziesiątki pozostałych pojazdów pancernych Clayburna, które szykowały się do jej odbicia. Śmigłowce Clayburn wybiły na ziemi niedobitki sił Holtera. Zdesperowany Holter zwrócił się o pomoc do nieznanego sojusznika. Wiedział, że za krok ten zapłaci w przyszłości słono. Na miejsce wysłano bombowiec stealth, wykorzystujący nieznaną wcześniej technologię. Samolot miał zrzucić na miasto bombę elektromagnetyczną, unieruchamiając w ten sposób każdy pojazd na polu bitwy. Pod osłoną rozpętanego chaosu udało się Holterowi uciec z potrzasku.

I tak oto kończy się opowieść o tym, jak Holter - zdradzony przez człowieka, któremu ufał - stał się "wojennym zbrodniarzem". Zaprasza cię i chętnie zobaczy w szeregach swych zwolenników.