Historia kampanii: Epizod 4

Zgodnie z przepowiednią Blackwooda nie było śladu po amerykańskiej marynarce. Bez przeszkód płynęli w kierunku wschodniego wybrzeża Florydy. Zdumiał ich za to dobrobyt, jaki zastali na miejscu. Baza marynarki istniała i nie została opuszczona.

Rozwój fabuły: stan rzeczy w południowych rejonach USA

• Kontrola: Zwycięzca w wielkiej burdzie

Wynik:

• Pro-separatystyczne zwycięstwo Fighting Falcons
• Rząd nie przejmuje kontroli nad regionem

Wolne Miasto Jacksonville, jak zwykli byli mówić jego mieszkańcy, formalnie nadal stanowiło część stanu Floryda i Stanów Zjednoczonych, w rzeczywistości władza federalna na całym obszarze wisiała na włosku. Niepokojący pokój – dokładnie rzecz biorąc zawieszenie broni – między separatystami, kontrolującymi większość amerykańskiego południowego zachodu a prawomocnym rządem USA był wynikiem nieudanej próby Waszyngtonu odzyskania w 2039 r. południa z pomocą prywatnych firm wojskowych.

Jacksonville miało szczęście, że ominęły je najgorsze walki, której znamiona jednakże nosiło. Kiedy w porannej mgle Altalena zbliżała się do pomostu, wielu Seahawków wyszło na pokład, a ich oczom ukazał się widok wielu pordzewiałych i rozbitych pojazdów, zaśmiecających port. Port tętnił życiem. Zajęci swoimi sprawami rybacy i robotnicy portowi zdawali się być zaskoczeni przybyciem masywnego statku transportowego. Kiedy Altalena przycumowała, na brzegu dało się zauważyć zwiększoną aktywność. Seahawkowie widzieli, jak kilku robotników biegnie w kierunku budynku, który wyglądał na biuro. Zanim wysiadający ze statku Seahawkowie przymocowali liny cumownicze do mola, robotnicy wrócili w towarzystwie łysego mężczyzny w średnim wieku, który sprawował funkcję nadzorcy. Nadzorca, kompletnie nie zbity z tropu niespodziewanym przybyciem transportera, załatwił sprawę krótko.

„Panowie! Witamy w Jacksonville.”

Następnie rozejrzał się, okiem doświadczonego profesjonalisty w mig oceniając statek, jego ładunek i załogę.

„Potrzebujecie pomocy przy rozładowaniu.”

Było to stwierdzenie, a nie pytanie.

„Przyślę moich chłopaków. Zapraszam do biura,” - pokazał na budynek za sobą, „w celu uiszczenia opłat.”

Skinął głową do samego siebie, jakby w myślach odhaczał jakąś listę.

„Ale najpierw udajcie się w ślad za ochroniarzami portu, chodzi o kwestię waszego...”

Przerwał na chwilę i zatrzymał wzrok na broni, jaką strażnicy Seahawków składowali za Blackwoodem.

„... wyposażenia.”

Przepraszający uśmiech.

„Obędzie się bez incydentów, co?”

Blackwood szybko przytaknął, kątem oka rejestrując strażników portowych zbliżających się do mola. Ci wyglądali na wzburzonych. Mieli przy sobie broń palną, w tym dwie wyrzutnie przeciwpancerne. Odwrócił się w stronę zgromadzonych za nim.

„Seagrove, ty idziesz ze mną. Kate, Fyodor, miejcie oko na statek i rozładunek. Znaczy, możemy przechować nasze rzeczy...”, zmierzył wzrokiem nadzorcę, „gdzie dokładnie?”

Nadzorca wskazał na magazyn, znajdujący się tuż przy pomoście.

„Tam. Idziemy, ci panowie z bronią robią wrażenie zdenerwowanych.”

• Dwie godziny później

Rozwój fabuły: Użyto metod epizodu 2 i 3

Nie poszło dobrze.

„Absolutnie nie! Powinniśmy ich odprawić z kwitkiem. Czy wiesz, co zrobili ci dranie? Jasne, że wiesz, w końcu oglądaliśmy razem wiadomości!”

Olbrzymi rdzenny Amerykanin w starym amerykańskim mundurze wychodził z siebie. Z nabrzmiałymi mięśniami stał w miejscowym biurze PMC przed stolikiem swojego dowódcy i wyglądał, jakby chciał skoczyć Seagrovowi i Blackwoodowi do gardła. Uspokoił się dopiero, kiedy dowódca rzucił mu karcące spojrzenie.

Dowódca, zawodowiec koło pięćdziesiątki, wyglądał na równie zmęczonego jak Blackwood. Gładko ogolona twarz, po żołniersku krótko przycięte włosy oraz spokojne, zrównoważone ruchy mówiły Blackwoodowi, że ma do czynienia z czcigodnym weteranem.

Dowódca, zanim odpowiedział, potrząsnął głową i przetarł oczy.

Rozwój fabuły: 3 odcinek: Wybrano aktywną obronę

"Masz jaja, Blackwood, dam ci to. Ale syf, którego narobiliście w Afryce, był transmitowane przez kanały korporacyjne na całym świecie. Do diabła, pokazywali wszystko nawet tu, w tej zasranej pirackiej dziurze. Gratulacje, dowódco, teraz jesteś gościem z plakatu i dowodem na to, że „wszyscy najemnicy to mordujący skurwiele,” uśmiechnąć się z ironią do Blackwooda, marszczącego brwi.

Rozwój fabuły: Odcinek 3: Nie wzięto zakładników

„Ale”, - kontynuował, - „macie szczęście, że ludzie nie wierzą tu we wszystko, co mówią w telewizji. Choroba, nie zdziwiłbym się, gdyby za połowę syfu odpowiadały same korporacje. Trzeba wiedzieć, że nie jesteśmy sprzymierzeńcami korporacji i ich tutejszych sojuszników.”

Rozwój fabuły: Odcinek 4: wybrano rekrutację

„Mówisz, że chcecie prowadzić nabór. Dobra. Nie spodziewajcie się za wiele”, dowódca potrząsnął głową, „nie tylko my śledziliśmy rozwój sytuacji. Popatrz...”

Westchnął i jeszcze raz przetarł oczy.

„Nie będziemy wam sprawiać kłopotów, jeśli wy nam żadnych nie przysporzycie. Ale pomocy też się nie spodziewajcie, bo przez to bylibyśmy w d... Nie możemy sobie pozwolić na utratę wsparcia tego pięknego miasta. Możecie handlować czym chcecie i z kim chcecie, o ile jest to dobrowolne z obu stron. Czy wyraziłem się jasno?”

Blackwood i Seagrove przytaknęli zgodnie, usatysfakcjonowani - w przeciwieństwie do miejscowego porucznika - odpowiedzią.

„Ale, generale, nie możemy tak po prostu...”

„Dość już. I nie zwracaj się do mnie w ten sposób, Wolf. Nie jesteśmy w wojsku. A jeśli chodzi o was”, - zwrócił się w stronę Blackwooda i Seagrove, - „macie tydzień. Potem macie odejść. Zgoda?”

„Zgoda,”- przytaknął Blackwood.

„Na południu roi się od federalnych. Wykorzystajcie mądrze czas, życzę powodzenia w walce z nimi.”

„Z federalnymi?”

„Federales, pendejo,” - odpowiedział piąty mężczyzna w pokoju, który dotąd stał w milczeniu za dowódcą.

"Wojska rządowe. Są po zęby uzbrojone i nie przepadają na najemnikami. Kruche zawieszenie broni obowiązuje nas, ty, cabron, nie masz na co liczyć.”

„Wszystko jasne,”- powiedział Blackwood, który zdał sobie sprawę, że sytuacja jest dużo bardziej skomplikowana niż myślał.