Na warsztacie: Kornet-EM

Kornet-EM to jeden z dwóch pojazdów 10 poziomu, które do gry wjadą wraz z Aktualizacją 0.24. Z grubsza rzecz biorąc rozchodzi się o połączenie dwóch istniejących już kompenentów:

• Opancerzonego wozu bojowego GAZ Tigr
• Systemu kierowanych pocisków rakietowych Kornet-EM

Zacznijmy od platformy Tigr. GAZ Tigr („Tygrys”) to wielozadaniowa czterokołowa platforma, występująca w dużej liczbie modyfikacji, sięgających od nieuzbrojonego czterokołowego pojazdu użytkowego po lekki wojskowy transporter opancerzony.

Rozwój Tigra rozpoczął się na przełomie wieków podpisaniem kontraktu z koncernem zbrojeniowym ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich o nazwie Bin Jabr Group Ltd (BJG). Przedmiotem umowy było opracowanie lekkiej, uniwersalnej platformy kołowej. W rozwój planowano zainwestować około 60 milionów USD. W roli producenta pojazdu wybrano Gorkowskę Fabrykę Samochodów (GAZ), a pierwsze trzy prototypy pojawiły się w 2001 roku na wystawie IDEX w Abu Zabi pod nazwą Tiger.

Pojazd spodobał się Arabom, ale z nieznanych bliżej powodów (nie trudno się domyślić, jakich) umowa z GAZ została przedwcześnie i nagle zerwana. Cztery lata później (2005 r.) BJG, który finansował projekt i prototypy, rozpoczął produkcję pojazdów Tigr w ZEA pod nazwą Nimr (po arabsku „Tygrys”). Chyba nie trzeba dodawać, że nie ucieszyło to przedstawicieli GAZ, jako że zerwany kontrakt przewidywał testy i seryjną produkcję w Rosji, zaś GAZ dokonał już inwestycji w oparciu o jego warunki.

Wypowiedzenie umowy miało dla GAZ gorzki posmak i zostawiło koncern z pustymi rękami, nie licząc jednego półgotowego prototypu... I tak Rosjanie zakasali rękawy i wzięli się do roboty. Większość dokumentacji technicznej przekazano co prawda stronie arabskiej, ale do dyspozycji GAZ był wspomniany wyżej prototyp oraz kopie dokumentów, które „tajemniczym sposobem” pozostały w Rosji. Na zlecenie dyrektora GAZ w okolicach 2002 r. rozłożono prototyp w celu poznania konstrukcji, a następnie przy wykorzystaniu innych konstrukcji zbudowano trzy różne prototypy:

• Pierwszy był opancerzony i trzydrzwiowy
• Drugi był nieopancerzony i dwudrzwiowy
• Trzeci był nieopancerzony i czterodrzwiowy

Każdy z trzech wariantów miał inaczej zaprojektowane wnętrze, ale wszystkie trzy otrzymały oznaczenie GAZ-2975 „Tigr”. Szerszej publiczności pokazano je w 2002 roku na targach MIMS w Moskwie.

Pojazdy Tigr przykuły dużo uwagi i odniosły spory sukces. Dwa z trzech prototypów wypożyczono po targach jednostce SOBR (Specjalny Oddział Szybkiego Reagowania), podlegającej rosyjskiemu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych (MWD). Testy wypadły pomyślnie i w 2005 roku w Arzamaskiej Fabryce Maszyn (AMZ) rozpoczęła się trwająca do dziś produkcja różnych wariantów pojazdu.

Do odmian tych zalicza się lekki niszczyciel czołgów oznaczony jako Kornet-EM, złożony ze zmodernizowanego opancerzonego wariantu Tigra o nazwie Tigr-M (podwozie BPK-233116) oraz dwóch wyrzutni pocisków rakietowych Kornet-EM. Oznaczenie całego pojazdu brzmi 3P163-3.

Maszyna waży około 7 ton i oferuje 1 poziom ochrony balistycznej według STANAG 4569, oznaczający odporność na standardowe pociski NATO kalibru 5,56 mm oraz kule 7,62 mm. Poziom ochrony nie robi wrażenia, ale zważywszy rolę pojazdu (niszczyciel czołgów dalekiego zasięgu) jest wystarczający. Do tego podwozie pojazdu i tak jest zbyt lekkie, aby zapewnić należną ochronę przez innymi opancerzonymi pojazdami.

Naszego bohatera zasila silnik YaMZ-5347, produkujący 215 KM, który umożliwia rozwinięcie maksymalnej prędkości do ponad 100 km/h (140 km/h w przypadku Tigr-M, przy czym cięższy Kornet-EM jest prawdopodobnie trochę wolniejszy).

Do tego dochodzi system pocisków rakietowych Kornet. W Kornet-EM składa się on z dwóch czteroprowadnicowych wyrzutni Kornet-EM. Kornet-EM stanowi eksportową odmianę rosyjskiego pocisku rakietowego Kornet-D1. Obie wyrzutnie mogą być naprowadzane na cel niezależnie od siebie. Podczas jazdy są schowane w pojeździe. Wysuwają się tylko do strzału – doprowadzenie ich do gotowości bojowej trwa około 7 sekund.

Wysunięty system może być uniesiony do +45, zaś obniżony do -5 stopni. Pojazd przewozi 8 pocisków rakietowych w wyrzutniach i kolejne 8 pocisków zapasowych, czyli łącznie 16 pocisków. Po odpaleniu wyrzutnie chowają się w pojeździe w celu przeładowania.

System strzela laserowo kierowanymi pociskami rakietowymi z serii 9M133 Kornet, obejmującymi szereg wariantów, w tym standardowy tandemowy PPK 9M133 (zdolny do przebicia około 1000 mm RHA po zwalczeniu ERA) oraz wielki pocisk 9M133F z masywną głowicą POB.

Kornet-EM wykorzystuje zaawansowane warianty pocisków rakietowych o tej samej nazwie (9M133M-2, 9M133FM-3), zdolne do zwalczenia około 1300 mm opancerzenia przy maksymalnym zasięgu, zwiększonym z oryginalnych 5 do 10 kilometrów. Każdy tego typu pocisk rakietowy waży w przybliżeniu 30 kilogramów i leci z prędkością około 310 m/s.

Wyrzutnię wyposażono w termowizor trzeciej generacji oraz dalmierz laserowy.

Pojazd nie przeszedł jeszcze chrztu bojowego, czego nie można powiedzieć o wspomnianych pociskach rakietowych, które od początku bieżącego stulecia znajdują szerokie zastosowanie. Dotyczy to zwłaszcza odmiany eksportowej Kornet-E, sprzedanej kilku krajom Bliskiego Wschodu, w tym Syrii (w której Kornej dość często występuje).

Wyrzutnie rakietowe Kornet zostały po raz pierwszy użyte przez Hezbollah w 2006 r. Zniszczyły wówczas kilka izraelskich czołgów, w tym Merkawy. Liczba zniszczonych przez Kornety pojazdów nie jest znana. W niektórych źródłach jest mowa o ponad stu zniszczonych czołgach i ponad 30 ofiarach śmiertelnych. Hezbollah rzekomo uzyskała je od Syrii.

Syria posiada dużą liczbę tych systemów pocisków rakietowych, które od wybuchu syryjskiej wojny domowej pojawiły się praktycznie rzecz biorąc po wszystkich stronach konfliktu. Spowodowały też duże straty, zarówno w rządowych siłach pancernych, jak ich w przestarzałych M60T i Leopardach 2A4 na uzbrojeniu tureckiej armii. Kilka wyrzutni przechwyciło Państwo Islamskie, a następnie użyło je w Syrii i Iraku.

W „Armored Warfare” Kornet-EM zagra rolę niszczyciela czołgów 10 poziomu. Jak sugeruje nazwa i podpowiada powyższy tekst, pojazd będzie uzbrojony w dwie wyrzutnie ppk, wyróżniające się bardzo specjalnym mechanizmem – jego właściciele będą mieli do wyboru dwa tryby strzelania.

W pierwszym trybie aktywna jest tylko jedna wyrzutnia, ale pojazd może wystrzelić cztery pociski rakietowe (jedno załadowanie wyrzutni) w dowolnym kierunku. W drugim trybie łuk strzelania jest ograniczony (do przodu), ale pojazd może wystrzelić wszystkie osiem pocisków rakietowych w jednej serii (podobnie jak Abrams AGDS), po czym następuje bardzo długie przeładowanie.

Stalowy pancerz oferuje tylko znikomą ochronę balistyczną, ale zwrotność pojazdu jest porównywalna do opancerzonego wozu bojowego CRAB 9 poziomu, co sprawia, że będzie to zdecydowanie najlżejszy pojazd z pociskami rakietowymi w grze.

Mamy nadzieję, że się Wam spodoba. Do zobaczenia na polu bitwy!