Dowódcy!
Dzisiaj mamy dla Was kilka nowych skórek i żadna z nich nie jest realnie „historyczną”, pod względem tego, że są modelowane na modłę określonego pojazdu (w przeciwieństwie np. do T-90 Dywizji Tamańskiej). Zbliża się 75. rocznica zakończenia II Wojny Światowej, więc aby uczcić to wydarzenie, oddajemy w wasze ręce trzy skórki alianckie.
Każda z nich jest oparta na historycznym pojeździe lub jednostce i ma swój specjalny kamuflaż lub wygląd. Bez zbędnych ceregieli przechodzimy do sedna sprawy!
Skórka Desert Rat dla czołgu podstawowego 10. poziomu Challenger 2 ATDU – jak się pewnie domyślacie, ta skórka jest oparta na kamuflażu i symbolach 7. dywizji pancernej – Szczurów Pustyni (Desert Rats). Szczury Pustyni były bez wątpienia jedną z najbardziej znanych jednostek w historii, a ich zmagania z Afrika Korps podczas kampanii w Afryce Północnej są legendarne.
Jednostka powstała w lutym roku 1940 i składała się ze zbieraniny przestarzałych czołgów, niemniej okazała się ona niesamowicie sprawna w starciach z siłami włoskimi i niemieckimi, zmuszając tych drugich do wezwania posiłków, które nadeszły w postaci oddziałów dowodzonych przez Erwina Rommla. Szczury Pustyni, zawdzięczające swoją nazwę nadzwyczajnym umiejętnościom poruszania się po pustyni, ścierały się z siłami Rommla aż do ostatecznego zwycięstwa w 1943 roku. Od tego czasu walczyli z Niemcami we Włoszech, Normandii i finalnie zakończyli wojnę w Berlinie.
Skórka Challenger 2 ATDU jest oparta na pustynnym kamuflażu używanym przez 7. dywizje pancerną na czołgu Grant (brytyjskiej wersji czołgu średniego M3 Lee) podczas Pierwszej bitwy pod El Alamein w lipcu 1942 roku.
Skórka Bojewaja Podruga dla czołgu podstawowego 10. poziomu T-14 Armata – to rosyjska skórka oparta na rzeczywistym pojeździe – czołgu T-34 o tej samej nazwie należącym do Mariji Oktiabrskiej.
Jej historia jest tragiczna. Była to żona oficera i pracownica Armii Czerwonej. Jej mąż zginął podczas inwazji, a ona została ewakuowana na Syberię, gdzie dopiero po dwóch latach dowiedziała się, co się z nim stało. Poprzysięgła wtedy zemstę, sprzedała wszystko, co miała, a pieniądze przekazała Armii Czerwonej.
W zamian poprosiła o możliwość zasiadania za sterami czołgu. Jej życzenie zostało spełnione. Po zakończeniu formalnego szkolenia otrzymała czołg, który nazwała „Bojewaja Podruga”. Nazwa oznacza „bojową dziewczynę”, jednak nie oznacza to dziewczyny w sensie romantycznego związku, tylko koleżankę-kobietę.
Pod każdym względem Marija Oktiabrska udowodniła swoją odwagę i umiejętności bojowe oraz wzięła udział nawet w wyzwoleniu Smoleńska i Leningradu. Jej odwaga była też przyczyną jej śmierci. W styczniu 1944 w pobliżu Witebska jej czołg uległ awarii, a ona wyszła z kabiny i mimo ostrzału wroga chciała naprawić pojazd. Odniosła ciężkie obrażenia spowodowane ostrzałem artyleryjskim i pomimo starań lekarzy zmarła 15 marca 1944 roku. Pośmiertnie została odznaczona tytułem Bohatera Związku Radzieckiego i stała się najbardziej znaną czołgistką w historii.
A co się tyczy czołgu, to Bojewaja Podruga nie była tylko jedną maszyną – było ich dokładnie cztery; po każdym zniszczeniu jednego pojawiał się kolejny. Los ostatniego z pojazdów pozostaje nieznany.
Na koniec mamy skórkę Bastogne dla czołgu podstawowego 8. poziomu M1A2 Abrams, która powstała na bazie pojedynczego pojazdu.
Pojazdem tym był amerykański czołg średni Sherman „Jumbo” o nazwie Cobra King, ale to napis „Pierwszy w Bastogne” przyczynił się do jego sławy. Shermany „Jumbo” miały dodatkowe opancerzenie z przodu, a ich zdaniem było prowadzenie formacji amerykańskich na terytoriach wroga. Pomimo znacznej masy były to sprawne i popularne pojazdy.
Podczas Ofensywy w Ardenach Sherman Cobra King pod dowództwem porucznika Charlesa Boggessa przebił linie niemieckie z misją uratowania amerykańskich oddziałów uwięzionych w otoczonym mieście Bastogne. Misja zakończyła się sukcesem, a wdzięczni żołnierze na burcie czołgu kredą napisali „Pierwszy w Bostogne”. To zdjęcie obiegło wtedy świat.
Nie była to pierwsza ani ostatnia bitwa Cobra Kinga, ponieważ czołg przetrwał prawie do końca wojny i został zniszczony dopiero w marcu 1945 podczas próby wyzwolenia obozu jenieckiego. Załodze udało się uciec, ale z czołgu został wiór. Co ciekawe, wrak nie został rozszabrowany, jak to miało zazwyczaj miejsce z pozostałościami wojennymi w Europie, ale w roku 2009 został odnaleziony, zidentyfikowany i odtransportowany do Stanów Zjednoczonych. Po dziesięcioletnich pracach rekonstrukcyjnych pojazd wystawiono w muzeum wojskowym w pobliżu Fort Belvoir w stanie Virginia.
Dodajemy również kolor bazowy Armii Czerwonej, konkretnie kolor khaki używany na sowieckich czołgach podczas Drugiej Wojny Światowej:
Mamy nadzieję, że skórki Wam się spodobają!
Do zobaczenia na polu bitwy!
