Czołg podstawowy OF-40 jest pierwszym ciężkim opancerzonym pojazdem bojowym, jaki skonstruowano we Włoszech po II wojnie światowej. Prace nad nim rozpoczęto w 1976 roku, kiedy firmy OTO Melara i Fiat postanowiły wyprodukować nowy czołg o masie 40 ton (późniejsze oznaczenie OF-40 to skrót: O – od OTO Melara, F – FIAT, 40 – od masy czołgu).
OTO Melara nie projektowała pojazdu od zera – 720 wyprodukowanych przez nią w latach 70. XX wieku czołgów Leopard 1A1 dla włoskiej armii i doświadczenie z serią Pattona znalazły oddźwięk w konstrukcji. Początkowa wersja czołgu, czasem nazywana „Lion” lub „Leopardino”, była wbrew powszechnemu przekonaniu pierwotnie przeznaczona nie na eksport, lecz miała zastąpić we włoskiej armii starzejący się zmodernizowany M47, a później Leoparda. Kiedy w związku z brakiem zainteresowania we Włoszech plan ten spalił na panewce, OTO Melara i Fiat postanowiły przeznaczyć pojazd na eksport. Pierwszy prototyp „Lwa” skonstruowano i zademonstrowano komisji w Pakistanie w 1977 roku. Ostatecznie jedynym krajem, który naprawdę zainteresował się pojazdem, były Zjednoczone Emiraty Arabskie. Zamówiły one jednakże tylko 18 egzemplarzy czołgu (łącznie z dwoma bazującymi na OF-40 opancerzonymi pojazdami naprawczymi - w niektórych źródłach jest mowa o trzech), które dostarczono w 1981 roku.
OF-40 to konwencjonalna konstrukcja z wieloma częściami podobnymi (lub nawet zamiennymi) do tych, w które wyposażony jest Leopard 1. Czołg waży 45,5 tony i ma czteroosobową załogę (dowódca, działonowy, ładowniczy i kierowca). Jego opancerzenie przypomina pancerz późnych Leopardów i choć brak wiarygodnych źródeł, podających jego grubość, można wywnioskować, że chroni on dostatecznie tylko przeciwko ostrzałowi z większości działek automatycznych. Pojazd jest uzbrojony w niestabilizowaną armatę gwintowaną L/52 kalibru 105 mm, zaprojektowaną przez OTO Melara i wyposażoną w rękaw termiczny. Skonstruowane we Włoszech działo strzela standardową amunicją NATO kalibru 105 i choć przypomina bardziej znane brytyjskie Royal Ordnance L7, nie jest jego kopią. Pojazd jest bardzo mobilny dzięki niemieckiemu silnikowi Diesla MTU MB 838 Ca M500 o mocy 830 KM i może rozwinąć prędkość do 60 km/h.
W 1983 roku opracowano ulepszoną wersję pojazdu, zwaną OF-40 Mk.2, wyposażoną w nowy system kierowania ogniem Officine Galileo OG 14 LR z dalmierzem laserowym i nowym stabilizowanym peryskopem, umożliwiającym dowódcy widzenie w ciemności. Według niektórych źródeł 18 emirackich OF-40 Mk.1 zmodernizowano do wersji Mk.3 oraz dodatkowo zamówiono i dostarczono kolejne 18 egzemplarzy Mk.2. Przez chwilę OF-40 zainteresowały się dwa nowe kraje – Libia, która rozważała kupno 100 egzemplarzy Mk.1 oraz Tajlandia, która przetestowała w połowie lat 80. wariant Mk.2, jako że szukała następcy starzejącej się floty amerykańskich czołgów M48A3 Patton. Skończyło się tylko na dobrych chęciach, więc do dzisiaj Emiraty są jedynym użytkownikiem OF-40. Jest zresztą mało prawdopodobne, by to się zmieniło, jako że OTO-Melara jakiś czas temu zakończyła jego produkcję.
Później pojawiła się jeszcze jedna wersja czołgu – Mk.2A, wyposażona w nową wieżę (podobną do wieży C1 Ariete) i armatę gładkolufową OTO-Melara kalibru 120 mm. Pojazd nigdy nie trafił do masowej produkcji.
Choć czołg podstawowy OF-40 osobiście nie odniósł sukcesu, wielokrotnie wykorzystano jego kadłub:
- W opancerzonym pojeździe naprawczym OF-40 – wyprodukowano dwa lub trzy (źródła nie są zgodne w tej kwestii) pojazdy i sprzedano Zjednoczonym Emiratom Arabskim wraz z czołgami
- W wieży Gepard SPAAG
- W wieży Otomatic SPAAG
Najbardziej popularną wersją pozostaje jednakże przeznaczone na eksport działo samobieżne Palmaria 155 mm, które wyprodukowano w ilości 250 egzemplarzy.
W Armored Warfare
W Armored Warfare OF-40 jest czołgiem podstawowym 4 poziomu w gałęzi Leoparda, gdzie stanowi następcę Leoparda 1 i poprzedza Leoparda 1A5. Takie ulokowanie pojazdu nie jest bynajmniej przypadkiem – prócz tych samych korzeni co późne Leopardy OF-40 jest prawie na tym samym poziomie co wersje 1A3 i 1A4 Leoparda 1.
Ten szybki i mobilny czołg podstawowy jest stosunkowo potężnie uzbrojony, przy czym jego mobilność i siła ognia ma swoją cenę - wyraźnie słabe opancerzenie. Kadłub OF-40 mierzy tylko 70 mm grubości i jest w stanie powstrzymać przed całkowitą penetracją jedynie pociski wystrzeliwane z działek automatycznych lub pociski odłamkowo-burzące. To dlatego czołg jest dość bezbronny podczas czołowych ataków, a najlepsza jego taktyka opiera się na potężnej wieży. W przeciwieństwie do kadłuba wieża czołgu jest mianowicie bardzo gruba (pancerz czołowy mierzy 200 mm) i wielce odporna na uszkodzenia, więc „chowanie kadłuba” (innymi słowy „granie na wieżę”) jest właściwą taktyką dla tego pojazdu. Jedynym słabym punktem wieży jest jej bardzo cienki dach, narażony na uszkodzenia nawet przez ostrzał ze słabej broni. Z drugiej strony pojazd ma dużo punktów życia (1375) i – o ile zajmie odpowiednią pozycję, osłaniającą kadłub – może sobie poradzić nawet z wrogiem, który ma liczebną przewagę.
Jak wyżej wspomniano, mobilność pojazdu jest dość dobra – choć rozchodzi się tu o czołg podstawowy, OF-40 szybko osiąga maksymalną prędkość (60 km/h). Oprócz tego jest dość zwinny, dzięki czemu zdarza się, że zaskakuje wrogów poprzez ich wymanewrowanie i oskrzydlenie. Co więcej, jego działo jest dość dokładne i szybko celuje, a wystrzeliwane pociski HEAT zadają druzgocące obrażenia - zwłaszcza przeciwnikom bez ekranu przeciwkumulacyjnego lub ERA.
Choć OF-40 nie sprawdza się w roli klasycznego czołgu przełamania ze względu na słaby pancerz, jego siła ognia i mobilność sprawiają, że sprawuje się przyzwoicie jako czołg oskrzydlający i doskonale jako defensywny. Jeśli grać nim ostrożnie i świadomie, pojazd ten może zabłysnąć na polu bitwy.
