W centrum uwagi: Leopard 2AV

Leopard 2 to bez wątpienia najważniejszy europejski czołg późnego okresu zimnej wojny. Wraz z amerykańskim Abramsem do dziś tworzy trzon sił zbrojnych NATO. Podobnie jak Abrams powstał na przełomie lat 60. i 70. XX wieku po porażce ambitnego programu rozwoju czołgu podstawowego MBT-70/Kampfpanzer 70 dla zachodnich armii w ramach amerykańsko-niemieckiego przedsięwzięcia.

Kiedy ów program zaczął szwankować, wszystko wskazywało na to, że nie tylko będzie opóźniony, ale ponadto, że pojazd będzie bardzo drogi i zbyt ciężki. W styczniu 1970 roku po siedmiu latach rozwoju i kosztach opiewających na 830 milionów marek Niemcy odwołali program. Amerykanie zaś, zanim anulowali swoją część projektu na rzecz Abramsa, przez pewien czas kontynuowali jeszcze prace, które zaowocowały prototypem XM803.

Alternatywy szukali również Niemcy, którzy wpierw zmodernizowali Leoparda 1 (który wszedł do służby w 1965 roku) do poziomu, wymaganego przez program Kpz-70, przy użyciu komponentów opracowanych w programie. Pierwsze kroki w tym kierunku zrobiono tuż po wdrożeniu do służby Leoparda 1 w 1965 roku, kiedy powstał program o nazwie Vergoldeter Leopard („Pozłacany Leopard”)

Jeden z prototypów należący do programu Pozłacany Leopard

Równolegle rząd niemiecki zainicjował niezależny od USA projekt rozwojowy, zwany Experimentalentwicklung (eksperymentalne prace rozwojowe). Jego głównym celem było przetestowanie różnych technologii z Kampfpanzer 70 w innym środowisku technicznym, podobnym do pozłacanego Leoparda. Ostatecznie zbudowano i przetestowano dwa pojazdy, których jednakże z założenia nigdy nie rozwinięto do kompletnego czołgu.

Wiedzę zdobytą w Experimentalentwicklung wykorzystano do opracowania i budowy 16 prototypów Leoparda 2 pierwszej generacji (16 kadłubów i 17 wież). Prototypy zostały wyprodukowane przez przedsiębiorstwo Kraussmaffei AG, które po raz kolejny wybrano w charakterze głównego wykonawcy w latach 1972-1974. Różniły się między sobą silnikami, zawieszeniami i konfiguracjami systemów broni, składającymi się z armat kal. 105 lub 120 mm. Kaliber 105 mm przetestowano zarówno jako wariant gwintowany jak i gładkolufowy, zaś działa 120 mm były wszystkie bez wyjątku gładkolufowe.

Na początku dużą przeszkodą był wymóg Bundeswehry dotyczący masy, który po analizie wojny Jom Kippur skorygowano. Analiza owa wykazała, że w przypadku czołgu podstawowego gruby pancerz jest ważniejszy niż niska waga i zwiększona mobilność. W celu spełnienia wymogów ochrony przeprojektowano jedną z wież (numer 14, aka PT 14 mod) w charakterze pośredniego etapu, znanego później jako prototyp drugiej generacji, zwany Leopardem 2AV.

Prototyp Leoparda 2 nr.14 wyposażony w zmodyfikowaną więżę nr.14

Leopard 2AV (tzw. „Austere Version”, czasami błędnie nazywana wersją amerykańską) był prototypem Leoparda 2, zbudowanym w celu przeprowadzenia badań porównawczych z prototypami XM1 w Stanach Zjednoczonych. Jego podwaliny położono 11 grudnia 1974 roku, kiedy Niemcy i USA podpisały porozumienie w sprawie rozwoju opancerzenia w latach 80. XX wieku. Do tego czasu Amerykanie zakupili już jeden prototyp Leoparda 2 (numer 7), którego jednakże nie dało się zmodyfikować tak, aby sprostał amerykańsko-niemieckim wymogom, dotyczącym czołgu podstawowego, zaś pozostałe 17 prototypów były już w produkcji. Co ciekawe, ku konsternacji Krauss-Maffei wiele technologii i pomysłów zrealizowanych w prototypie 7 Leoparda 2 skopiowano w rozwoju XM1.

W 1976 roku zbudowano dwa kadłuby (numer 19 i 20) oraz trzy wieże (numer 19, 20 i 21), wszystkie przy wykorzystaniu miękkiej zamiast pancernej stali. Od wcześniejszych prototypów Leopard 2AV różnił się przede wszystkim dwiema cechami:

• Nowym opancerzeniem kadłuba
• Nową wieżę, bazowaną na wnioskach wyciągniętych z wariantu wieży PT 14 mod

Obydwa rozwiązania znacznie zwiększyły poziom ochrony balistycznej pojazdu. Pojazd z wieżą i kadłubem numer 19 (zwanym Prototypem 19) wyposażono w amerykański system kierowania ogniem produkcji Hughes oraz brytyjskie działo Royal Ordnance L7A3 kal. 105 mm armaty, w które były również uzbrojone prototypy XM1.

Prototyp 20 Leoparda 2 uzbrojono w bardziej zaawansowany niemiecki system kierowania ogniem EMES 13 i tą samą armatę kal. 105 mm, natomiast wieżę numer 21 (w celu przetestowania na kadłubie numer 21) w system kierowania ogniem EMES 13 i działo gładkolufowe L/44 Rheinmetall kal. 120 mm.

W Prototypie 19 Leoparda 2AV zamontowano prototypowy silnik Mb 873 o mocy 1500 KM (przejęty z Kampfpaanzer 70), gąsienice Diehl 570 (podczas testów użyto gąsienic Gerlach G 50) oraz skrzynię biegów HSLW 354. Ważył on 55 ton.

Prototypów XM1 nie testowano wraz z Leopardem 2AV, jako że produkcja 2AV trwała dłużej niż zakładano, a Amerykanie nie chcieli czekać. Prototyp 19 z numerem wieży 20 trafił do Stanów Zjednoczonych w sierpniu 1976 r. Testy przeprowadzone w ośrodku wojskowym Aberdeen Proving Ground w Maryland trwały do grudnia.

Wykazały one, że mobilność i siła ognia były porównywalne w obu pojazdach, ale XM1 był lepiej chroniony niż Leopard 2AV. Pomimo faktu, że Leopard 2AV spełnił więcej pojedynczych kryteriów, zwycięzcą ogłoszono XM1. Niemcy zakwestionowały wyniki testów, przy czym na próżno. Najważniejsze założenie wcześniejszego memorandum, którym było wyłuszczenie szeregu elementów, które miały wykorzystywać pojazdy obu stroni, spaliło na panewce.

Po testach rozmontowano Prototyp 19. Kadłub z numerem 10 i wieża numer 20 wróciły do Niemiec, natomiast wieża numer 19 została w USA, gdzie przystosowano ją do armaty gładkolufowej Rheinmetall kal. 120 mm i w takiej formie kontynuowano testy. Ostatecznie również wróciła do Niemiec, gdzie wyposażono ją w nowy system kierowania ogniem oraz armatę gładkolufową kal. 120mm.

Po testach wybór Niemiec padł na działo gładkolufowe kal. 120 mm oraz nowy system kierowania ogniem EMES 15 (opracowany wspólnie przez Hughes i Krupp Atlas Elektronik). We wrześniu 1977 roku zatwierdzono pierwszą partię masowej, wynoszącą 1800 egzemplarzy Leoparda 2.

Pierwszy pojazd testowy dostarczono Bundeswerze 11 października 1978 roku, natomiast pierwszy oficjalny czołg podstawowy Leopard 2 (czwarty, jaki zbudowano) trafił do sił zbrojnych Niemiec 25 października 1979 r.

Stany Zjednoczone postanowiły zachować armatę gładkolufową kal. 120 mm do późniejszych wariantów M1. Ostatecznie, począwszy od 1985 roku i wariantu M1A1, stała się ona (oznaczenie M256) standardowym uzbrojeniem serii Abrams.

W Armored Warfare Leopard 2AV jest czołgiem podstawowym 6 poziomu, który można odblokować poprzez jego poprzednika, Leoparda 1A5, w drzewie technologicznym Sophie Wölfli. Maszyna ma jak na swój poziom bardzo wytrzymałe opancerzenie, przy czym zwłaszcza przedni pancerz wieży jest niemalże kompletnie odporny na pociski pełnokalibrowe. Znacznie słabsze są furty kadłuba, więc trzeba je, na ile jest to możliwe, osłaniać. Boki wieży zaś są na tyle grube, że przy odpowiednim ustawieniu zapewniają ochronę balistyczną przed większością pocisków. Warto wiedzieć, że w odróżnieniu do kompozytowego opancerzenia, wieża Leoparda 2AV wykazuje mniejszą odporność na PK niż pociski kinetyczne.

Co się tyczy mobilności, pojazd ma lepsze przyspieszenie niż XM1 i jest w stanie osiągnąć maksymalną prędkość wynoszącą 68,4 km/h w ciągu 6,7 sekundy. Jak na czołg podstawowy jest to zwinna maszyna, zdolna do szybkich manewrów i aktywnej obrony przed atakami lekkich czołgów i opancerzonych wozów bojowych. Nie mniej jednak jest to czołg podstawowy i lżejsze pojazdy najprawdopodobniej będą w stanie wymanewrować nieostrożnych graczy w bliskiej walce.

Siła ognia Leopard 2AV odpowiada standardowi jego poziomu – maszyna jest uzbrojona w działo L7A3, które można znaleźć również na XM1. Rozchodzi się o dość celną armatę o doskonałej depresji wynoszącej -10 stopni. Gracze, którzy będą umieli zrobić z niej użytek, mogą zastawiać zasadzki w ciężkim terenie bez zbytniego narażania kadłuba.

Leopard 2AV może zabłysnąć w wielu rolach i nadaje się do różnych stylów gry. Jedyną jego słabością jest cienkie opancerzenie bocznego kadłuba. Jeśli się o tym pamięta i nie naraża zbytnio słabych stron maszyny, gra Leopardem 2AV przeciwko pojazdom wyższych poziomów może przynieść doskonałe rezultaty.

• Poziom: 6
• Klasa: Czołg podstawowy
• Punkty życia: 1875
• Załoga: Dowódca, działonowy, kierowca, ładowniczy
• Bazowy kamuflaż: 0,05
• Zasięg widzenia: 360 metrów

Leopard 2AV Opancerzenie standardowe

• Rodzaj opancerzenia kadłuba: Perforated Steel Composite
• Modyfikatory opancerzenia kadłuba:: 1,3 przeciw PP, 1,4 przeciw PK, 1,3 przeciw POB
• Grubość opancerzenia kadłuba przeciw PP: 280/78/46
• Grubość opancerzenia kadłuba przeciw PK: 301/84/49

Leopard 2AV Opancerzenie standardowe

• Rodzaj opancerzenia wieży: Spawane płyty ze stali
• Modyfikatory opancerzenia wieży: 1,7 przeciw PP, 1,2 przeciw PK, 1,7 przeciw POB
• Grubość opancerzenia wieży przeciw PP: 510/383/94
• Grubość opancerzenia wieży przeciw PK: 360/270/66

Działo główne (standard): Armata gwintowana L7A3 105 mm

• Ładowanie: Ładowniczy
• Kaliber: 105mm
• Czas przeładowania: 7,92 sekundy
• Czas celowania: 2.75 sekundy
• Celność: 0.11
• Depresja działa: +20/-10 (przód), -2 (tył)
• Obrót wieży: 25.5 °/s

Silnik standardowy: Silnik Diesla MB873 Ka-500

• Przyspieszenie do 32 km/h: 7 sekund
• Maksymalna prędkość: 68,4 km/h
• Obrót kadłuba: 24.6 deg/s

Ulepszony silnik: Silnik AGT 1500

• Przyspieszenie do 32 km/h: 6,77 sekund
• Maksymalna prędkość: 68,4 km/h
• Obrót kadłuba: 27.4 deg/s

Standardowa technologia:

• Leopard 2AV Technologia

Ulepszenia technologii:

• Granaty dymne (pojazd może wystrzelić jeden granat dymny)
• Celownik działonowego EMES13A1 (zwiększa ogólną celność o 10%)
• Ulepszony system kierowania ogniem EMES13A1 (skraca czas celowania o 20%)

• Slot na modyfikację opancerzenia
• Slot siły ognia
• Slot uniwersalny na modyfikacje
• Slot mobilności

• Zahartowany w boju (1600 złota)
• Modyfikacja: udoskonalone filtry Mk.2 (zwiększa przyspieszenie i prędkość obrotu kadłuba)
• 126 700 kredytów (16895 reputacji)
• 126 700 kredytów (135 020 reputacji)