Na warsztacie: Sabre

Combat Vehicle Reconnaissance (Tracked) Sabre to brytyjski opancerzony wóz bojowy o ciekawej historii.

Od lat 70. XX wieku w brytyjskiej armii służyły w roli pojazdów rozpoznawczych czołg lekki czołg lekki FV101 i FV107 Scimitar. Obydwa należały do tej samej rodziny gąsienicowych wozów bojowych, zwącej się Combat Vehicle Reconnaissance (Tracked), obejmującej też inne podtypy pojazdów takie jak niszczyciel czołgów Striker, transporter opancerzony Spartan lub ambulans Samaritan. Nasi bohaterowie różnili się głównie uzbrojeniem - Scorpion nosił krótkie działo L23A1, zaś Scimitar działko automatyczne RARDEN kal. 30 mm. Skorpiona wycofano ze służby brytyjskiej w 1994 roku, a zmodernizowany Scimitar służy do dziś.

Istnieją dwie teorie na temat wycofania pierwszego pojazdu. Pierwsza przypisuje to ogólnemu kiepskiemu stanowi Scorpiona, wołającego o gruntowną modernizację, zaś druga twierdzi, że w latach 90. ubiegłego wieku w traktatach dotyczących rozbrojenia zaklasyfikowano Scorpion jako czołg, a nie pojazd rozpoznawczy.

Innym pojazdem, który w połowie lat 90. XX wieku nagle wycofano z brytyjskiej armii, był FV721 Fox. Brytyjczycy nagle dysponowali wieloma przestarzałymi wieżami Fox i kadłubami Scorpiona.

Przejście pojazdów Fox i Scorpion na emeryturę wywołało tymczasowy niedobór gąsienicowych pojazdów zwiadowczych w brytyjskich jednostkach rozpoznawczych. Ponieważ zarówno Fox jak i Scimitar były uzbrojone w działko automatyczne RARDEN 30 mm, Brytyjczycy postanowili połączyć obydwa komponenty i zbudować tańszą alternatywę dla Scimitar. Pojazd został opracowany przez Alvis i nazywał się Sabre.

Rozwój Sabre to historia serii niepowodzeń. Na początku nie można było połączyć wieży z kadłubem pomimo pasujących gabarytów. Wieża Fox była poza tym niższa od wieży Scimitar. Z problemami tymi uporano się poprzez zamontowanie czegoś w rodzaju opancerzonego pierścienia pomiędzy wieżą i kadłubem. To podwyższyło trochę wieżę, co częściowo zniwelowało korzystną niską sylwetkę pojazdu, ale grunt, że rozwiązanie zadziałało.

Standardowy brytyjski karabin maszynowy L37 kal. 7,62 mm z wieży Fox zastąpiono nowocześniejszym L94 kal. 7,62, opracowanym przez Hughes specjalnie w charakterze sprzężonego działka do opancerzonych wozów bojowych i wykorzystywanego również w opancerzonym wozie bojowym Warrior. Główną zaletą nowej broni była łatwość przeładowania.

Pojazd zachował silnik Cummins BTA 5,9 litra o mocy 190 KM, który w trakcie dalszej produkcji Scorpiona zastąpiono 4,2-litrowym Jaguar J60. Masa Sabre była tylko nieznacznie większa od masy Scorpiona, dzięki której pojazd zachował mobilność poprzednika - Sabre rozwijał podobnie jak Scorpion maksymalną prędkość wynoszącą 80 km/h.

Mobilność zdała egzamin, ale problemem pozostawała ochrona balistyczna. Podobnie jak obydwaj poprzednicy, Sabre był narażony na polu bitwy na wiele zagrożeń. Starano się temu zaradzić i zwiększyć jego poziom ochrony poprzez wprowadzenie nowego systemu wyrzutni granatów dymnych. To poprawiło nieco zdolności obronne pojazdu, ale aluminiowy kadłub jak i wieża pozostały i tak takie same. Jako że walka była najgorszą koniecznością, grubość pancerza miała znacznie mniejsze znaczenie niż prędkość

Ulepszenia kadłuba i wieży obejmowały dodatkowe kanciaste pojemniki ładunkowe. W sytuacjach zagrożenia można było pozbyć się wieży.

Sabre przyjęto do służby w 1995 roku, zaś wycofano już po 9 latach w 2004 roku. Biorąc pod uwagę fakt, że składał się z różnych czterdziestoletnich komponentów, był to skuteczny wóz, który miał okazję odbyć krótką służbę podczas wojny w Iraku i rzekomo również w misjach pokojowych na terenie byłej Jugosławii.

W przeciwieństwie do Scimitar i Scorpiona, Sabre nigdy nie sprzedano na eksport.