W produkcji: T-80UM-1 Bars

Dowódcy!

Dziś oficjalnie zaprezentujemy Wam pierwszy z dodawanych do gry pojazdów progresywnych – rosyjski czołg podstawowy T-80UM-1 Bars!

Jak zawsze – na początek trochę historii. T-80UM-1 Bars („pantera śnieżna” w jęz. rosyjskim) przejmuje schedę do T-80U. Jak na swoje czasy (lata 80.) T-80U był bardzo zaawansowanym pojazdem, który miał jednak jedną poważną wadę – cenę. Aspekt ten stał się bardzo istotny po rozpadzie Związku Radzieckiego. Zwłaszcza silnik turbinowy był bardzo skomplikowany, a przez co też i niezwykle drogi w produkcji. Jednak jego zaletą było to, że doskonale sprawdzał się w niskich temperaturach, dlatego Rosja nadal używała serii T-80 w strefach arktycznych.

Seria T-80 była również produkowana na Ukrainie, gdzie drogi silnik turbinowy zastąpiono silnikiem Diesla. Ten jednak wariant nie nadawał się do zastosowań rosyjskich, ponieważ nie sprawdzał się w wyżej wspomnianych środowiskach o bardzo niskich temperaturach. Zamiast tego w latach 80. model T-80U otrzymał mocniejszy silnik turbinowy (GTD-1250) i to wszystko. Ogólnie zaprzestano dalszego rozwoju T-80U poza opracowaniem kilku prototypów – a jednym z nich był T-80UM-1. Mała uwaga dotycząca jego nazwy – niektóre źródła podają inną nazwę T-80UM1 lub T-80U-M1, my jednak będziemy się trzymać oznaczenia stosowanego przez najbardziej zaufane rosyjskie źródła.

Poza leningradzkimi (dziś to już petersburskimi) zakładami Kirowa T-80U również produkowano masowo w Omsku w zakładach Transmasz. To właśnie tam opracowano i zbudowano Barsa, a prototyp pokazano publicznie podczas targów VTTB-97, które odbyły się również w Omsku w 1997 roku. Warto dodać, że na tych samych targach pojawił się prototyp Black Eagle.

Black Eagle przyćmił T-80UM-1 Bars, ale ten drugi okazał się pojazdem znacznie bardziej praktycznym i tańszym w produkcji. Według niektórych źródeł T-80UM-1 przechodził już wówczas testy wojskowe oraz był praktycznie gotowy do produkcji masowej.

Głównym założeniem projektu T-80UM-1 była poprawa ochrony załogi i amunicji w oparciu o doświadczenia z wojny w Czeczenii, a konkretnie chodzi tu o bitwy o Grozny w 1994 roku, kiedy to czołgi serii T-80 okazały się bardzo podatne na ataki podczas walk miejskich. Najbardziej widoczną modernizacją Barsa był „twardy” SOA Arena, a także ulepszony zestaw ERA, który miał chronić pojazd przed atakami z użyciem granatników. Ponadto pojazd dostał „miękki” SOA Sztora-1 oraz poprawiony układ gaśniczy i chroniący przed atakami NBC. Zakładano wówczas, że poziom ochrony po wprowadzeniu wszystkich tych zmian będzie trzykrotnie wyższy niż w przypadku wcześniejszego T-80U.

Aby zwiększyć mobilność czołgu, zmieniono standardową mechaniczną skrzynię biegów na hydrostatyczną GOP-165. W połączeniu ze zmodernizowaną turbiną o mocy 1250 KM zwiększyło to średnią prędkość czołgu o około 10-30% (w zależności od rodzaju nawierzchni). Nowa przekładnia zmniejszyła również zużycie paliwa o około 10 procent oraz obciążenie układu napędowego. Nie zapominajmy też, że czołg można było obsługiwać za pomocą kierownicy i dwóch pedałów – bez konieczności zmiany biegów. Opracowywano również zmodyfikowany silnik GTD-1400, który miał zapewniać chwilowy wzrost mocy do 1400 KM, niemniej nigdy on nie powstał.

Pod względem uzbrojenia czołg dysponował nowym, zmodernizowanym działem 125 mm 2A46M – była to wersja 2A46M-4 z ulepszoną lufą, która zapewniała celność lepszą o około 20 procent dzięki zmniejszeniu wibracji. Wraz z nią dodano nowy system kierowania ogniem 1A45 Irtysz z dalmierzem laserowym, komputerem balistycznym i zestawem czujników (w tym czujnikiem pogody DBE-BS). Optyka działonowego Agawa została wyposażona w termowizor, a działo mogło wystrzeliwać od 7 do 9 pocisków na minutę pobieranych z 28-pociskowego zasobnika i strzelać pociskami 9M119 Refleks.

Pozostałe podzespoły czołgu nie uległy zmianie, co umożliwiało potencjalnie szybkie zmodernizowanie istniejących maszyn. Jedynym elementem, który wymagał większego nakładu pracy, była instalacja nowej skrzyni biegów. Niemniej projekt pojawił się w bardzo trudnym momencie dla krytycznie niedofinansowanego wówczas rosyjskiego wojska, dla którego Bars był przeznaczony. Lata 90. nie dawały możliwości wprowadzenia nowych projektów, a zakład w Omsku był w opłakanej kondycji. Czołg pozostał więc w fazie prototypowej z jednym zbudowanym egzemplarzem.

W Armored Warfare T-80UM-1 będzie czołgiem podstawowym na 8. poziomie.

Będzie go można odblokować w gałęzi czołgów podstawowych Marata Shishkina z pojazdu T-80U na 7. poziomie.

Jak pewnie wywnioskowaliście z części historycznej artykułu, czołg w rozgrywce będzie podobny do swojego poprzednika – T-80U. Podstawowe opancerzenie pozostanie mniej więcej takie samo, ale czołg będzie wyposażony w dwa systemy SOA:

• „twardy” SOA Arena,
• „miękki” SOA Sztora-1.

Czołg zachowa również sporą siłę ognia swojego poprzednika i będzie mógł korzystać z bardziej zaawansowanych pocisków 3VBM23 Świniec-2 APFSDS (oraz z pocisków HEAT i HE, a także pocisków kierowanych Inwar). Wciąż rozważamy wprowadzenie dodatkowej amunicji, takiej jak programowalne pociski HE (3VOF77 Namestnik-1) i pociski termobaryczne (3UBK14F1). Pod względem mobilności będzie to również doskonała maszyna, której nowy silnik zapewnia moc 1400 KM (po ulepszeniu), co zwiększa stosunek mocy do masy do 30 KM/t.

Czołg planujemy wprowadzić do gry latem 2023 wraz z kolejnym czołgiem T-80BVM. Mamy nadzieję, że T-80UM-1 Bars Wam się spodoba i jak zwykle:

Do zobaczenia na polu bitwy!