W okresie międzywojennym i podczas II wojny światowej brytyjskie przedsiębiorstwo zbrojeniowe Vickers wyprodukowało szereg ciekawych i bardzo ważnych czołgów takich jak Vickers 6-Ton i Valentine. Aczkolwiek trendy czołgowe zmieniły się z końcem wojny i Vieckers musiał przejść modyfikację, aby sprostać nowym oczekiwaniom. Dodatkowe badania zaowocowały serią Vickers MBT.
Vickers Mk.7/2
Gracze Armored Warfare być może kojarzą inną maszynę produkcji Vickers, opracowaną w latach 80. XX wieku z myślą o eksporcie. Czołg lekki VFM5, o którym tu mowa, był wprawdzie solidną konstrukcją, ale nie odniósł sukcesu. Pod wieloma względami Vickers Mk. 7 dzielił jego los: Prototyp, opracowany z myślą o zastąpieniu czołgu podstawowego Challenger 1, niestety, nigdy nie został przyjęty do służby. W przeciwieństwie do VFM5 Vickers Mk. 7 ma głębsze korzenie.
W założeniu czołg podstawowy Vickers miał być atrakcyjną cenowo alternatywą dla standardowego czołgu, produkowaną na eksport. W rezultacie powstała pierwsza iteracja serii czołgu podstawowego Vickers, zwana Vickers Mk.1 MBT. Maszyna ta przypominała wczesne warianty Centuriona, przy czym było od początku jasne, że działo kalibru 84 mm nie sprosta wymogom czasu. Pod koniec lat 60. ubiegłego wieku wariant tego czołgu (uzbrojony w odmianę L7 kal. 105 mm) sprzedano i następnie produkowano na licencji w Indiach pod oznaczeniem Vijayanta. Z taśm produkcyjnych zjechało około 2000 egzemplarzy tego czołgu. Kolejne 70 maszyn sprzedano na początku lat 70. XX w do Kuwejtu.
Vijayanta MBT
Druga udana wersja Vickersa to produkowany od 1978 roku czołg Vickers MBT Mk.3. Przedstawiała ona zmodernizowaną wersję Mk.1, wyposażoną w nowy silnik wysokoprężny, nowe celowniki i nowy system kierowania ogniem. Około 200 egzemplarzy tej odmiany kupiły na początku lat 80. XX w. Nigeria i Kenia, i na tym się jej passa skończyła.
I tak Vickers zaczął prace nad kolejnym czołgiem podstawowym, przeznaczonym na eksport. Czołg miał być na tyle zaawansowany, żeby móc się mierzyć z czołgami podstawowymi ówczesnej generacji, oraz miał mieć przystępną cenę. Podobnie jak w przypadku czołgu lekkiego VFM5 docelowymi odbiorcami były kraje (po większości „trzeciego świata”), których zwykle nie było stać (główna przyczyna) na zaawansowane zachodnie czołgi i które nie paliły się do kupna radzieckiego sprzętu.
W połowie lat 70. zeszłego wieku Brytyjczycy wymyślili nowy rodzaj kompozytowego pancerza zwanego Chobham od miejsca produkcji. Przedsiębiorstwo Vickers zamierzało zaprojektować bardzo lekki aluminiowy kadłub, który mógł udźwignąć zmodernizowany pancerz Chobham.
Do tego myślano o zamontowaniu nowej, dość dużej wieży ze stali, nazwanej bez polotu Universal Turret – z opcją zainstalowania opancerzenia Chobham. Wieża była znacznie lepiej chroniona niż kadłub.
Zaznaczymy, że opancerzenie Chobham tak naprawdę nie było cechą charakterystyczną, lecz raczej dodatkową opcją, jako że w trybie późniejszym sprzedawano czołg ten nawet bez niego. Maszyna nosiła oznaczenie Vickers Mk.4 Valiant.
Vickers Mk.4 Valiant MBT, źródło - Military-today.com
Głównym problemem Universal Turret była jej masa. Wieża była za ciężka dla kadłuba i przesuwała środek ciężkości pojazdu, co pomimo silnika Rolls Royce CV12 TCA o mocy 915 KM negatywnie wpływało na jego mobilność. Masa bojowa czołgu oscylowała między 43 i 46 tonami (w zależności od konfiguracji).
Na papierze Valiant rozwijał imponującą maksymalną prędkość wynoszącą około 62 km/h, ale jego ogólna ochrona - nawet z zainstalowanym opancerzeniem dodatkowym Chobham, była gorsza od Challengera 1. Konstrukcja była przystosowana do taktyki, przewidującej w walce pozycję chowania kadłuba oraz sporą mobilność.
Universal Turret zaprojektowano tak, aby była konfigurowalna - mogła zostać wyposażona w kilka rodzajów broni:
- Wariant gwintowany armaty L7 105 mm (oznaczonej jako TLK 7A1)
- Armatę gwintowaną L11A5 120 mm (działo Chieftaina)
- Armatę gładkolufową Rheinmetall 120 mm L/44
- Armatę gładkolufową GIAT 120 mm CN-120 F1
W wariancie Valiant zakładano wykorzystanie systemu kierowania ogniem Marconi Centaur. Podobno zbudowano dwa prototypy, każdą z inną konfiguracją, ale źródła podają bardzo pobieżne informacje na ich temat. Pierwszy prototyp powstał prawdopodobnie w 1979 roku, a do masowej produkcji był gotowy w 1982 roku. Na przestrzeni lat 80. zademonstrowano pojazd potencjalnym afrykańskim odbiorcom, z których żaden nie wykazał zainteresowania.
Niezrażone Vickers kolejny raz podjęło próbę wyprodukowania nowego czołgu. Tym razem bardzo ambitny plan przewidywał zastąpienie czołgu podstawowego Challenger 1 na służbie w brytyjskich siłach zbrojnych. W pojeździe konieczne było zastąpienie problematycznego aluminiowego kadłuba oraz ulepszenie Universal Turret wariant Valiant.
Nowy wariant powstał na początku lat 80. zeszłego wieku. Wyprodukowany czołg, wykorzystujący kadłub Mk.4 Valiant, otrzymał oznaczenie Vickers Mk.7.
Vickers Mk.7
Kadłub Valiant nie spełniał oczekiwań, jako że czołg miał zapewniać dużo lepszą ochronę. W końcu Vickers postanowiło wykorzystać zmodyfikowany kadłub Leoparda 2 z dodatkowym opancerzeniem Chobham. Kadłub ten połączono z wieżą Mk.7 Universal Turret, uzbrojoną w brytyjskie działo gwintowane L11A5 120 mm, a powstałą w ten sposób hybrydę oznaczono jako Vickers Mk.7/2.
Wersja Mk.7/2 była o niebo potężniejsza od starszej Mk.4. Oferowano ją na eksport z różny uzbrojeniem (działami gładkolufowymi GIAT 120 mm i Rheinmetall – opcja 105 mm oficjalnie nie była dostępna, ale na życzenie nabywcy technicznie była możliwa do zrealizowania ). Minusem czołgu była jego wysoka cena. Do supernowoczesnego wówczas wyposażenia należał system kierowania ogniem Marconi Centaur, celowniki i termowizor.
Vickers Mk.7/2
Ważący 54,6 tony czołg zasilał niemiecki silnik Leoparda MTU MB 873 Ka-501 o pojemności skokowej 47 600 cm3 i mocy 1500 KM, dzięki któremu czołg rozwijał prędkość aż do 72 km/h. Pojedynczy prototyp zbudowano w 1985 r., którym przez chwilę zainteresowali się Brytyjczycy. Niestety, tylko na chwilę, bo czołg nie znalazł odbiorcy ani w kraju, ani poza jego granicami. Vickers tym razem wykorzystał nowe rozwiązania w rozwoju późniejszego czołgu podstawowego Challenger 2, ostatniego brytyjskiego czołgu podstawowego, zaprojektowanego i zbudowanego w Wielkiej Brytanii.
W Armored Warfare Vickers Mk.7/2 będzie czołgiem podstawowym premium 8 poziomu. W przyszłości ujawnimy więcej szczegółów na temat sposobów jego pozyskania.
Mamy nadzieję, że się Wam spodoba. Do zobaczenia na polu bitwy!
