Na warsztacie: 2S38 Deriwacija

Dowódcy!

Dziś opowiemy Wam o pierwszej nagrodzie, która pojawi się w kolejnej bitewnej drodze – Wojny przeszłości, a będzie to opancerzony wóz bojowy 2S38 Deriwacija.

Nazwa Deriwacija oznacza „pochodną” – rosyjskie nazewnictwo pojazdów potrafi być dziwaczne. Ogólnie pojazd składa się ze zmodyfikowanej ramy BMP-3 z wieżą AU-220M wyposażoną w potężne działo 57 mm. Został on opracowany w zakładach Kurganmaszzawod, a według niektórych źródeł w znacznej mierze projekt został stworzony w oparciu o doświadczenia wojsk w Syrii.

Nazwa odnosi się do całego programu, który skupiał się na zbudowaniu pojazdu wsparcia ogniowego zdolnego do zwalczania celów latających (zwłaszcza śmigłowców) i naziemnych. Według niektórych doniesień może on również neutralizować w locie rakiety WWR, ale te informacje należy traktować z przymrużeniem oka.

Pierwsza inkarnacja tego pojazdu pojawiła się w latach 2015-2016 pod nazwą BMP-3-57 Deriwacija, która to stanowiła hybrydę Rysia BRM-3K i wcześniejszej wersji wieży AU-220M Bajkał.

Jeśli zastanawiacie się, co to w ogóle jest BRM-3K – to spieszymy z wyjaśnieniem, że to w zasadzie zmodyfikowany BMP-3 z początku lat 90. Nazwa BRM oznacza „bojowy pojazd rozpoznania”, co jednoznacznie sugeruje jego przeznaczenie. Jest to dedykowany pojazd zwiadowczy, który wszedł na wyposażenie armii w 1995 roku (publicznie pojawił się dopiero w 1999 roku), wyposażony w wieżę uzbrojoną jedynie w działko 30 mm, ale posiadającą zaawansowane czujniki i optykę, w tym kamerę termowizyjną i radar obserwacyjny. Kadłuby BMP-3 i BRM-3K nie różnią się od siebie za bardzo – BRM jest pozbawiony przedziału bojowego, brak w nim dziobowych karabinów maszynowych, ma inny układ luków i występuje jeszcze kilka innych pomniejszych różnic. Tych pojazdów zbudowano niewiele, dlatego też model ten jest dziś dość mało znany.

Podobnie jak amerykańska seria Griffin Deriwacija nie była przeznaczona do produkcji seryjnej, ale służyła raczej za pojazd demonstrujący technologie – był to więc raczej wóz koncepcyjny.

W przeciwieństwie do Draguna, który również został zaprezentowany na wystawie Armiya 2015, Deriwacija nie miała poprzestawianych elementów we wewnętrzu (w Dragunie silnik przeniesiono na przód). Obie platformy różnią się więc, choć na niektórych stronach internetowych są one ze sobą mylone, zwłaszcza że Dragun był również oferowany z bezzałogową wieżą z działem 57 mm (inną od Deriwacji, choć obie są ze sobą powiązane).

Moduł AU-220M (opracowany przez biuro Buriewiestnik) jest dostępny już od jakiegoś czasu – co najmniej od 2015 roku. Waży on około 3,2 tony. Pierwotnie była to wieża stosowana przez marynarkę wojenną, ale została zmodyfikowana do użytku naziemnego (57 mm to typowo marynarski kaliber) i wyposażona w gwintowane działo automatyczne 2A90 57 mm o następujących parametrach:

• szybkostrzelność: maks. 120 pocisków na minutę,
• maksymalna depresja działa: -5 stopni,
• maksymalna elewacja: +75 stopni,
• liczba transportowanych pocisków: 148 (lub do 200 według innych źródeł),
• zasięg (cele powietrzne): 200 do 6000 metrów,
• zasięg (cele naziemne): do 3000 metrów,
• maksymalna wysokość celu w locie: 4500 metrów,
• maksymalna prędkość celu w locie: 500 m/s,

Działo obsługuje kilka rodzajów amunicji z serii 57x348SR 281, w tym:

• 53-BR-281 APCBC-T,
• 53-OR-281 HE-T.

Warto zaznaczyć, że są to dość stare pociski, które opracowano w latach 50. z przeznaczeniem dla 57-milimetrowego działa przeciwlotniczego S-60. Z jednej strony pozwala to Rosji (i wszystkim potencjalnym nabywcom) na wykorzystanie starych zapasów amunicji, ale z drugiej strony amunicja tego typu jest dość przestarzała. Planuje się zapewnienie obsługi kolejnych typów amunicji, jak np. programowalnej amunicji wielozadaniowej oraz amunicji kierowanej.

Dostępny jest również karabin maszynowy 7,62 mm PKT (lub 12,7 mm) z 200 sztukami amunicji. Wieżę wyposażono w miękki SOA Sztora, tylko zamiast typowych emiterów podczerwieni działa ona jako połączenie laserowego odbiornika ostrzegawczego i generatora dymu. Zastosowana optyka to dość nowoczesny układ o nazwie 1PN147 OES-OP.

Pojazd nadal jest napędzany przez umieszczony z tyłu 10-cylindrowy silnik Diesla UTD-29 o mocy 500 KM, który pozwala na rozwinięcie prędkości maksymalnej 70 km/godz. Pojazd jest również amfibią. Waży on 21,5 tony, mieści trzyosobową załogę i zapewnia poziom ochrony podobny do standardowego BMP-3 (czyli pancerz aluminiowy ze stalową więżą). Przednia część kadłuba zapewnia ochronę przed pociskami 30 mm, natomiast opancerzenie boczne chroni tylko przed ostrzałem z ciężkiego karabinu maszynowego i odłamkami pocisków. Grube płyty boczne, które wyglądają jak pancerz ERA, są w rzeczywistości opancerzonymi pływakami, a nie modułami ERA.

W latach 2015-2020 zbudowano nieznaną liczbę prototypów; szacuje się, że było ich kilkanaście. Każdy z nich jest nieco inny, ponieważ pojazd wciąż jest rozwijany, więc nie istnieje jedyna „prawdziwa” Deriwacija. Model dodany w grze jest oparty na prototypie z 2020 roku. Pojazd obecnie przechodzi testy państwowe, które mają potrwać co najmniej do 2022 roku.

W Armored Warfare 2S38 Deriwacija będzie opancerzonym wozem bojowym premium na 8. poziomie.

Ale zanim opowiemy Wam o nim więcej, standardowe zastrzeżenia:

Poniższe liczby są wartościami wstępnymi, ponieważ pojazd nie został odpowiednio przetestowany. Z pewnością ulegną one zmianie i należy traktować je jedynie jako pewien zarys.

Więc:

Chcemy, aby Deriwacija stanowiła hybrydę opancerzonego wozu bojowego i niszczyciela czołgów, który z powodzeniem będzie neutralizował czołgi lekkie przeciwnika. Pod względem opancerzenia nie ma za bardzo o czym pisać. Słabo opancerzona rama (przedni pancerz chroni tylko przed ostrzałem z działa automatycznego 30 mm); boki z dodatkowym pancerzem (obecnie zastanawiamy się, jak go wdrożyć); bezzałogowa wieża i raczej standardowy miękki SOA.

Mobilność pojazdu będzie przyzwoita, ponieważ jego prędkość maksymalna wyniesie 70 km/godz. i będzie rozwijana w 4 sekundy (czas ten będzie można skrócić do 3,4 s w Warsztacie w bitewnej drodze), ale przeciętna zwinność nie będzie raczej najważniejszą cechą tego pojazdu.

Ciekawie za to zaczyna być, kiedy przyjrzymy się jego sile ognia. Pojazd wyposażono w bardzo potężne działo automatyczne 57 mm 2A90, które będzie obsługiwać dwa rodzaje pocisków (no dobra – trzy – ale do tego wrócimy):

• AP (penetracja 500 mm, 88 pkt. obrażeń),
• HE (penetracja 44 mm, 130 pkt. obrażeń).

Przy szybkostrzelności 225 pocisków na minutę, dostajemy około 15 700 pkt. obrażeń na minutę. Jeśli coś Wam się tu nie zgadza, to dlatego, że pojazd będzie korzystał z nowego mechanizmu przegrzewania działa automatycznego. Po wystrzeleniu 40 pocisków broń się przegrzeje i będzie wymagać 3-sekundowego chłodzenia.

Ale to nie koniec. W warsztacie będzie można odblokować kilka dodatkowych modułów progresywnych. Po pierwsze będzie można wybrać pomiędzy:

• zwiększeniem szybkostrzelności do 350 pocisków na minutę kosztem dłuższego, 5-sekundowego chłodzenia (jeśli wolisz strzelać seriami),
• skróceniem czasu chłodzenia, dzięki czemu można wystrzelić 80 pocisków bez przegrzania zamiast 40, a czas chłodzenia również ulega skróceniu (2,4 sekundy), ale szybkostrzelność pozostaje bez zmian (jeśli wolisz zadawać stałe obrażenia).

Oba ulepszenia zwiększają zadawane obrażenia do około 18 000 pkt., więc wybór rzeczywiście jest zwykłą kwestią preferencji.

Dodatkowo w ten sam sposób będzie można odblokować specjalną amunicję – UAS. Jej opis wygląda następująco:

• typ PELE (z odpowiednimi mechanikami dla tego rodzaju pocisków),
• 375 mm penetracji, 80 pkt. obrażeń na strzał.

Dodatkowo pociski te będą w pewnym stopniu naprowadzane (tak jak pociski kinetyczne Griffin 120 mm). Będzie można ich używać wraz z powyższymi ulepszeniami, więc rezygnując z części penetracji i wartości obrażeń można uzyskać ograniczoną możliwość naprowadzania i właściwości PELE.

Opisując siłę ognia tego pojazdu, należy wspomnieć jeszcze o dwóch aspektach:

• działo będzie dysponować dość niewygodną maksymalną wartością depresji wynoszącą -5 stopni, więc celować trzeba będzie uważnie;
• pojazd będzie wyposażony w moduł Ulepszonego ładunku miotającego, co zmniejsza utratę penetracji na większe dystanse (a tym samym zwiększa skuteczność ostrzału na średnie odległości).

No i zostały jeszcze kwestie wyposażenia. Bazową wartością kamuflażu będzie 30%, a zasięg widzenia wyniesie 430 m. Wartości te będzie można zwiększyć za pomocą dwóch modułów:

• Ulepszona optyka termowizora (lepsze wykrywanie przez listowie),
• Ulepszony kamuflaż (mniejsza utrata kamuflażu podczas strzelania).

Jak widać, pojazd będzie można skonfigurować na różne sposoby. Dostępne będą opcje strzelające seriami i aktywne tryby „myśliwego” sprawdzające się w rozgrywkach PvP, lub też opcje siejące ciągłym ogniem z ukrycia, co nada się do trybu PvE.

Jednak Deriwacija to przede wszystkim ciężki opancerzony wóz bojowy o krótkim i średnim zasięgu ze sporą liczbą punktów życia. Dobrze przemyślcie swoją konfigurację tego pojazdu.

Mamy nadzieję, że spodoba się on Wam i jak zwykle:

Do zobaczenia na polu bitwy!