Na warsztacie: Lynx Skyranger

Dowódcy!

Bitewna droga trwa w najlepsze, więc możemy wreszcie opowiedzieć o naszych innych planach na resztę roku, a zaczniemy od opancerzonego wozu bojowego premium o nazwie Lynx Skyranger.

Jeśli interesujecie się pojazdami opancerzonymi, to z pewnością znacie niemiecki BWP Lynx, a jeśli nie, to już Wam przekazujemy najważniejsze informacje na jego temat. Lynx (firmy Rheinmetall) to jeden z najnowocześniejszych dostępnych obecnie bojowych wozów piechoty, a jednak nie jest on gwiazdą pod żadnym względem. W założeniu miał on być przystępną cenowo alternatywą dla różnych przesadnie rozbudowanych nowoczesnych BWP, takich jak na przykład Puma. Niekoniecznie wypada on gorzej – ale jest po prostu mniej skomplikowany, a jego koszty eksploatacji są zdecydowanie niższe.

Pierwszą inkarnację tego pojazdu zaprezentowano na targach Eurosatory 2016 we Francji. Była to lżejsza wersja KF31, co można wywnioskować z nazwy – KF to skrót od Kettenfahrzeug (pojazd gąsienicowy), a liczba oznacza jego kategorię wagową (tu ok. 35-38 ton). Dwa lata później pokazano kolejny model – znacznie masywniejszy KF41 (do 50 ton) oferujący odpowiednio lepszą ochronę.

Pojazd zaprojektowany przez inżynierów z Rheinmetall miał konstrukcję modułową i w założeniu miał być prosty w utrzymaniu, a jednocześnie oferować niezrównaną konfigurowalność. Jego kadłub wykonany jest ze stali. Podstawowy poziom ochrony nie został ujawniony, ale szacuje się, że osiąga poz. 3. STANAG 4569 (ochrona przed pociskami przeciwpancernymi 7,62 mm) – ten układ pancerza jest nazywany MCO (Mounted Combat Operation).

Nie ma szału, ale kadłub można w prosty sposób ulepszyć, stosując panele kompozytowe, co prawdopodobnie zwiększy ochronę do poziomu 5-6 (ochrona przed ogniem z dział automatycznych 30 mm). To dopiero wstęp do tematu, ponieważ pojazd jest dobrze zabezpieczony przed minami i ładunkami IED, a jego pancerz został specjalnie zaprojektowany, aby chronił przez ostrzałem z PPK. Ta zmodernizowana wersja opancerzenia nosi nazwę CUE (Complex Urban Environment). Warto nadmienić, że terminy te zostały ukute przez firmę Rheinmetall i nie stanowią oficjalnej terminologii wojskowej.

Na ochronę składają się również:

• wyrzutnie granatów dymnych (zastosowany system zależy od zamontowanej wieży),
• system ochrony przed bronią masowego rażenia (podobny do tego w Pumie).

Systemy chroniące pojazd można rozwinąć, stosując aktywny system ochrony, jak np. niemiecki „twardy” SOA AMAP-ADS lub kombinację wyrzutni granatów dymnych ROSY i laserowego systemu wczesnego ostrzegania, który działa jak „miękki” SOA.

Wszystkie konfiguracje Lynxa są napędzane 18-litrowym, 6-cylindrowym (I6) silnikiem Diesla Liebherr serii 976 z turbodoładowaniem, zapewniającym moc (zależnie od wersji i modyfikacji) od 755 KM do teoretycznie 1475 KM; oficjalne wartości to 755 KM dla KF31 i 1410 KM dla KF41. Współpracuje on z automatyczną skrzynią biegów (Renk HSWL 256 lub Allison serii X300), dzięki czemu Lynx może się rozpędzić nawet do 70 km/godz. (maksymalna prędkość w terenie to ok. 42 km/godz.).

Czas na uzbrojenie. Starszy KF31 był wyposażony w wieżę Rheinmetall Lance z działem automatycznym 30 mm lub 35 mm, ale już w KF41 zastosowano zmodernizowaną wersję Lance 2.0. W obu przypadkach wymagana była załoga dwuosobowa, co powodowało, że do obsługi pojazdu potrzebne były 3 osoby (działonowy, dowódca i kierowca), a kolejnych sześć (KF31) lub osiem (KF41) mogło być przewożonych w sekcji transportowej. Na razie postawmy tu kropkę i wrócimy do tematu uzbrojenia nieco później.

Mimo że od premiery pojazdu minęły dopiero cztery lata (sześć, jeśli liczyć KF31), już teraz można uznać Lynxa KF41 za udaną konstrukcję, bo choć nie został formalnie wdrożony jeszcze przez żadną armię, firma Rheinmetall wzbudziła nim duże zainteresowanie i co ważniejsze zdobyła spory kontrakt. 218 egzemplarzy BWP KF41 Lynx zamówiły węgierskie siły zbrojne w 2020 roku. Lynxy zastąpią przestarzałą flotę BMP w ramach programu dozbrojenia Zrinyi 2026.

Zostaną one zmontowane bezpośrednio na Węgrzech za ponad 2 mld EUR, a pierwsza partia 46 sztuk będzie gotowa na koniec 2023 roku (te pierwsze BWP zostaną wyprodukowane w Niemczech). Uruchomienie produkcji krajowej planuje się na początek 2023 roku, a do momentu osiągnięcia celu kontraktowego rocznie będzie powstawało 50 pojazdów.

Aktualnie Lynx jest brany pod uwagę także w ramach australijskiego programu LAND 400 i konkuruje z AS21 Redback firmy Hanwha oraz prawdopodobnie jest także rozważany w Grecji, a nawet i w Stanach Zjednoczonych w programie OMFV (tu szanse są dość nikłe). Z drugiej jednak strony Rheinmetall w Czechach i na Słowacji przegrał przetarg z BAE CV90 Mk.IV.

I to tyle w temacie podstawowej historii Lynxa, ale na tym oczywiście nie koniec. Wróćmy do kontraktu węgierskiego. Oprócz wersji BWP (KF41), Węgry zamówiły opracowanie także innych wersji:

• wozu dowodzenia,
• ambulansu,
• moździerza samobieżnego.

I najważniejszą – wariant obrony powietrznej z wieżą Skyranger. Tu zaczyna być ciekawie.

Wiemy, że prosiliście o Lynxa już od dawna, ale brutalna prawda jest taka, że podstawowa wersja Lynxa jest bardzo nijakim pojazdem pod względem rozgrywki. To kolejny Hunter i nic więcej – duży gabaryt z wieżą i działem automatycznym. Oczywiście, że chcieliśmy wprowadzić Lynxa – ale chcieliśmy też, żeby to był ciekawy pojazd do grania, dlatego zdecydowaliśmy się na wariant Lynx Skyranger – czyli samobieżne działo przeciwlotnicze. Ale też nie będzie to byle jaki Skyranger, tylko wariant Skyranger 30 HEL.

W rzeczywistości Skyranger Rheinmetall jest przeciwlotniczym modułem bojowym krótkiego zasięgu (wieża), którego konstrukcja pozwala na montaż na dowolnej platformie, np. na Boxerze, Pandurze czy właśnie Lynxie.

Wieża ta waży ok. 2-2,5 tony i jest bezzałogowa, więc po zamontowaniu na Lynxie jej dwóch operatorów znajduje się w miejscu na przedział bojowy, dlatego też wariant Skyranger Lynx nie zapewnia możliwości transportowania piechoty. Oferowane poziomy ochrony są dość niskie – poz. 2. STANAG 4569 z możliwością rozbudowy do poz. 4. Bezzałogowa wieża i tak nie wymaga odpornego pancerza, ponieważ załoga jest dobrze chroniona.

Główną bronią modułu jest działo rewolwerowe 30 mm Oerlikon KCE strzelające pociskami 30x173 mm i zapewniające szybkostrzelność 1200 pocisków na minutę podawanych z 250-nabojowego magazynka. Elewacja działa wynosi +85 stopni, zaś depresja -15. Dzięki zaawansowanemu SKO możliwe jest atakowanie amunicji krążącej oraz innych nisko latających celów, śmigłowców, lekko opancerzonych celów naziemnych i piechoty. Działo obsługuje kilka rodzajów amunicji, m. in. APFSDS, HEI-T i programowalną amunicję wybuchową z zapalnikiem zbliżeniowym (która eksploduje w locie, obsypując odłamkami teren poniżej lub wokół). Ostatni typ jest szczególnie przydatny przeciwko amunicji krążącej i miękkim celom – raczej nie chcielibyście się znaleźć w pobliżu, gdy zacznie padać metalowy deszcz.

Dodatkowy system uzbrojenia to podwójna wyrzutnia przeciwlotniczych pocisków rakietowych krótkiego zasięgu, np. Stinger, Skyknight, TALON lub BAE APKWS. Możliwa jest też obsługa dowolnych pocisków, o ile klient będzie chętny zapłacić za proces rozwoju i certyfikacji.

Trzeciorzędne uzbrojenie wariantu HEL to, jak sama nazwa pojazdu wskazuje, laser (HEL to skrót od High Energy Laser). Jest to przede wszystkim system broni neutralizującej amunicję krążącą. Obecnie stosowany jest laser o mocy 20 kW, ale Rheinmetall potwierdza, że kolejne warianty będą wyposażone w lasery o mocy 50kW lub nawet 100kW.

Za sterowanie całym uzbrojeniem odpowiada radar AESA z 5 antenami skanującymi otoczenie pojazdu (ich zasięg wynosi 20 km). Ich działanie jest uzupełniane przez zaawansowane czujniki podczerwieni (FIRST) i czujniki optyczne (TREO, z kamerą termowizyjną i kamerą full HD), nad którymi czuwa systemem kierowania ogniem Skymaster. Jeśli brzmi to zbyt technicznie, to w skrócie – chodzi o najbardziej zaawansowany obecnie system SPAAG na świecie.

Wieżę zaprezentowano stosunkowo niedawno (w lutym 2022 roku) i obecnie pozostaje ona w fazie wczesnego prototypu. Technologia powinna być gotowa przed końcem bieżącego roku i będzie czekać na pierwszego klienta. Czy będą to Węgry? To się zobaczy, ale rozwiązanie z pewnością do najtańszych nie należy – koszt jednego modułu to ok. 5 mln USD.

W Armored Warfare Lynx Skyranger będzie opancerzonym wozem bojowym premium na 10. poziomie.

Pojazd ten w założeniach nie jest zbyt skomplikowany – spora pula punktów życia, odpowiednie opancerzenie z elementami NERA na kadłubie i bezzałogowa wieża plus konkretna mobilność zapewniana przez silnik Diesla o mocy 1140 KM; czyli w sumie jest to Hunter z gorszym opancerzeniem i mniejszą liczbą punktów życia (Lynx nie jest tak duży) i bez PPK.

Tym, co naprawdę wyróżnia ten pojazd, są jego cechy i możliwości specjalne. A oferuje ich aż trzy.

Amunicja programowalna – działo automatyczne 30 mm nie jest w żaden sposób wyjątkowe. Zbalansujemy zadawane przez nie obrażenia i wartość penetracji względem większej szybkostrzelności, ale o tym za chwilę. Będzie ono obsługiwać nowy typ amunicji, który stanowi w zasadzie pociski HE eksplodujące nad celem. Podobna mechanika jest już stosowana w grze, choć nie w przypadku działa automatycznego. Pod względem praktycznym będzie ona użyteczna do neutralizowania opancerzenia ERA na dachach oraz do uszkadzania lżejszych pojazdów ukrywających się za przeszkodami, które nie chcą się ruszyć. Używanie tych pocisków przeciwko ruchomym celom będzie stanowić spore wyzwanie.

Pociski rakietowe Starstreak – jak dowiedzieliście się już z części historycznej naszego artykułu, wyrzutnia rakiet Skyranger może obsługiwać wiele różnych systemów rakietowych. W grze postanowiliśmy wykorzystać brytyjskiego Starstreaka, gdyż pojawił się on jako opcja w jednym z katalogów Rheinmetall. Ciekawostką a propos tego pocisku jest fakt, że można nim ostrzelać cele naziemne i powietrzne, a co ważniejsze, każda głowica zawiera trzy sztuki amunicji podrzędnej stanowiącej metalowe lotki. Są one kierowane i poruszają się niezwykle szybko (1250 m/s), choć ich niewielka masa (mniej niż 1 kg) nie pozwala im na zadawanie zbyt dużych obrażeń czy przebijanie grubych pancerzy. W Armored Warfare będą to ultraszybkie, ale mało dewastujące pociski kinetyczne dalekiego zasięgu (zwiększające swoją penetrację i zadawane obrażenia w zależności od odległości, z pominięciem SOA i ERA), które graczom pozwolą neutralizować wrogów na duże dystanse.

Laser wysokoenergetyczny – w Armored Warfare nie ma amunicji krążącej (a przynajmniej tej małej, do neutralizacji której ten laser jest przeznaczony), ale na szczęście laser może działać też w inny sposób – oślepiając czujniki wroga. Obecna wersja tej mechaniki działa jako aktywna zdolność podobna do podstawowego Oznaczania celu, kiedy to cel musi zostać „złapany” na kilka sekund, po czym nakładany jest ujemny modyfikator. Tylko zamiast zwiększonych obrażeń, umiejętność ta poważnie zmniejsza zasięg wykrywania celu, skutecznie go przy tym oślepiając. Jakieś wady? Podobnie jak w przypadku umiejętności Namierzanie laserowe w TAM, każdorazowe jej użycie powoduje wyemitowanie promienia laserowego biegnącego od waszego pojazdu do celu. Jest on widoczny dla waszego zespołu, jak i dla wrogów – czyli użycie tej umiejętności naraża Was na atak, ponieważ wróg będzie widział, gdzie jesteście, nawet jeśli nie zostaniecie zauważeni „w tradycyjny sposób”.

I to by było na tyle w temacie tego pojazdu. Dajcie nam znać na, co sądzicie o tej mechanice!

Do zobaczenia na polu bitwy!