Skórki historyczne – T-80U ROK

Dowódcy!

Zaprezentowaliśmy już dwa koreańskie kamuflaże, które zostaną dodane do gry w ramach południowokoreańskiego pakietu zasobów, czyli kamuflaż pustynny i kamuflaż standardowy (alternatywny). Dziś natomiast chcielibyśmy przedstawić coś, o co wielu z Was prosiło od lat; mamy na myśli oczywiście o południowokoreańską skórkę dla czołgu podstawowego T-80U.

Radziecki czołg T-80U w siłach koreańskich to jeden z najpopularniejszych i najbardziej znanych pojazdów radzieckich stosowanych przez kraj prozachodni.

Doszło do tego w dość oczywisty i nieskomplikowany sposób: po rozpadzie Związku Radzieckiego Federacja Rosyjska odziedziczyła nie tylko ogromne arsenały, ale także długi wobec innych krajów, a jednym z wierzycieli była Korea Południowa. Pod koniec lat 80. Związek Radziecki importował m.in. południowokoreańskie produkty konsumpcyjne i pomimo tego, że zazwyczaj płacił za nie zasobami naturalnymi (np. drewnem i ropą), to z powodu marnej sytuacji gospodarczej zadłużył się na ok. 1,5 mld USD.

W latach 90. Rosja borykała się z problemami gospodarczymi, a Korea Południowa doskonale zdawała sobie z tego sprawę, dlatego też po długich negocjacjach w 1995 r. zawarła porozumienie, które pozwoliło Rosji spłacić połowę zadłużenia dzięki przekazanym technologiom wojskowym. W wyniku tej umowy zwanej „Czerwony niedźwiedź-1” (lub Bul-Gom-1) Korea Południowa otrzymała w latach 1996-1998 nowoczesną broń radziecką o wartości 300 mln USD, w tym:

• 33 czołgi T-80U,
• 30 BWP BMP-3,
• 8 śmigłowców Ka-32,
• kilkadziesiąt systemów uzbrojenia PPK i MANPADS (Metis-M, Igła).

W ten sposób spłacono tylko część długu, ale na tyle było Rosję stać w tamtym czasie. Gdy na początku XXI wieku sytuacja gospodarcza Rosji uległa poprawie, to w 2002 roku zawarto kolejną umowę („Czerwony niedźwiedź-2”) dotyczącą kolejnego eksportu broni o wartości ok. 267 mln USD. Broń ta została wywieziona do Korei Południowej w latach 2005-2006 i obejmowała:

• 23 samoloty szkoleniowe Ił-103,
• kolejnych 37 BWP BMP-3 (w sumie 67),
• 10 kolejnych czołgów podstawowych T-80U (w sumie 43),
• 7 dodatkowych śmigłowców Ka-32 (w sumie 15),
• 3 poduszkowce szturmowe czapla,
• 2000 kierowanych pocisków rakietowych Metis-M.

Ciekawe okazały się implikacje polityczne tej pierwszej transakcji: Korea Południowa (będąca już wtedy potęgą przemysłową) chciała uzyskać dostęp do (wówczas) najnowocześniejszych technologii wojskowych, ale nie chciała zaogniać sytuacji ze Stanami Zjednoczonymi, a Amerykanie nie byli zbyt chętni do zapewniania Koreańczykom dostępu do najnowszych zabawek. Jednak w 1992 r. USA udało się pozyskać 5 czołgów T-80U za pośrednictwem Wielkiej Brytanii, więc widmo kryzysu politycznego zostało zażegnane.

Czołgi T-80U działają w koreańskiej armii od 1996 roku i nawet po ponad dwóch dekadach są nadal aktywnie wykorzystywane przez wojsko, mimo że technologicznie ustępują już rodzimym czołgom takim jak np. K1 i K2. Jest to spowodowane tym, że seria K1 była przez lata stale unowocześniana, natomiast czołgi T-80U pozostały w stanie „niezmienionym”.

Wojsko południowokoreańskie raczej lubi te czołgi, mimo że mają one reputację „nie do końca niezawodnych”, a załogi narzekają na ilość miejsca wewnątrz. Poważnym problemem dla Koreańczyków jest serwis i konserwacja pojazdów, ponieważ niektóre części są produkowane lokalnie, ale bardziej wrażliwe elementy trzeba importować z Rosji. Podobny problem dotyczy amunicji (uruchomienie linii produkcyjnej dla tak niewielkiej liczby czołgów nie miałoby sensu). Ceny części zamiennych stale rosną.

Czołgi te mają kilka zalet w porównaniu z czołgami podstawowymi K1A1. Po pierwsze są lżejsze, przez co lepiej sprawdzają się w południowokoreańskich górach, a dzięki mocnym silnikom z turbinami charakteryzują się one również doskonałą mobilnością. Z drugiej strony, poza wspomnianymi wyżej problemami z niezawodnością, są one paliwożerne, ogólnie przestarzałe i bardzo ustępują pod względem wygody koreańskim czołgom podstawowym.

W związku z powyższymi kwestiami czas ich służby dobiega już końca. Modele T-80U są stopniowo wycofywane; z 43 pojazdów sprawnych nadal jest tylko około 30-35 i liczba ta stale maleje. W 2016 roku Rosja zaoferowała odkupienie tych czołgów i (przypuszczalnie) sprzedanie ich innym potencjalnym klientom (prawdopodobnym kupcem wydaje się być Cypr), ponieważ T-80U nie jest jednym z ich głównych pojazdów na wyposażeniu. Jednostki rosyjskie zazwyczaj używają modelu T-80B lub, żeby być bardziej dokładnym – zmodernizowanej wersji T-80BVM.

Skórka ta zawiera koreańskie oznaczenia, a także części zestawu do brodzenia oraz wyposażenie należące do załogi ukryte w różnych schowkach. Dolna płyta czołowa również pokryta jest fartuchem, który jednak nie pełni funkcji pancerza.

Na koniec mamy też dobrą wiadomość dla tych z Was, którzy nie do końca są zainteresowani tą skórką, czy obawiają się o jakość modelu. Pracujemy nad pełnym odświeżeniem modelu T-80U, ale obecnie nie możemy Wam jeszcze podać żadnego konkretnego terminu zakończenia prac.

Mamy nadzieję, że spodoba się Wam ta skórka.

Do zobaczenia na polu bitwy!