W centrum uwagi BMP-3

Do wyzwań, z jakimi miała do czynienia armia radziecka, należała wątpliwa wartość bojowa bojowych wozów piechoty BMP-1 i BMP-2. Bardzo wcześnie, bo jeszcze w okresie rozmaitych testów, jakie przechodził BMP-2, zanim wszedł do służby w 1980 roku, rozważano już opracowanie jego następcy. Nowy wóz miał mieć ulepszone zdolności przetrwania bitwy oraz doskonałą siłę ognia, zaś cały projekt miał doprowadzić do powstania bojowego wozu piechoty BMP-3.

Rozwój BMP-3 (Obiekt 688M) trwał dość długo, jego rozwój był dość prosty. Projekt wystartował w latach 70. XX wieku w Kurgańskiej Fabryce Maszyn i trwał na przestrzeni lat 80.

Początków wozu można się doszukiwać w lekkim czołgu Obiekt 685, eksperymentalnym pojeździe amfibijnym, opracowanym przez to samo przedsiębiorstwo w 1975 roku pod kierownictwem A.A. Blagonrawowa. Pojazd wchodził w skład programu mającego na celu zastąpienie lekkiego czołgu PT-76, ale pomimo zaawansowanej konstrukcji i doskonałej siły ognia armaty gwintowanej kal. 100 mm (mocno zmodyfikowanego działa D-10T) nie został przyjęty do służby.

Innym owocem kurgańskich prac mających na celu opracowanie bojowego wozu dla sił zbrojnych ZSRR był Obiekt 688 czyli eksperymentalny BWP, opracowany pod kierownictwem A.I. Nikonowa. Pojazd ten dość dobrze opancerzono – jego przód był odporny na ostrzał z radzieckich PP kal. 30 mm z odległości 200 i więcej metrów. Prawdziwą innowacją były montowane na zewnątrz bronie - działko 2A42 30 mm, automatyczna wyrzutnia granatów AGS-17, karabin maszynowy kal. 7,62 mm i dwie wyrzutnie PPK 9M113 Konkurs. W 1981 roku zbudowano dwa prototypy, które z powodu wieży nie zdały egzaminu. Wieżę usunięto z konstrukcji i zastąpiono nowo opracowanym modułem wieży 2K23.

Obiekt 688

Wieża 2K23 została zbudowana przez biuro konstrukcyjne KBP w Tuli. Uzbrojono ją w armatę 2A70 100 mm sprzężoną z działkiem automatycznym 2A72 30 mm oraz wyrzutnię PPK. Elewacja dział sprzężonych wynosiła 60 stopni (jedną z ważnych cech BMP-3 była zdolność zwalczania helikopterów), zaś depresja -6 stopni. Pojazd przewoził 40 pocisków do armaty 100 mm, 500 pocisków kal. 30 mm oraz 8 pocisków rakietowych. Broń była stabilizowana przez stabilizator 2E52-2.

W tej konfiguracji załoga ważącego 18,7 ton pojazdu składała się z trzech osób (dowódcy, działonowego i kierowcy), przy czym stanowiska działonowego i dowódcy mieściły się w wieży. Oprócz załogi wóz mógł transportować 8 żołnierzy, zasilany był silnikiem UTD-29 o mocy 500 KM umieszczonym (wraz ze zbiornikami paliwa) z tyłu i umożliwiającym rozwinięcie prędkości wynoszącej 70 km/h. Pojazd potrafił też pływać (maksymalna prędkość 10 km/h).

Uzbrojony w wieżę 2K23 wóz otrzymał wpierw oznaczenie Obiekt 688M, zaś później oficjalną nazwę: BMP-3.

W latach 1983-1986 BMP-3 przeszedł testy, w których wypadł nieźle pomimo faktu, że jego ciężkie uzbrojenie było początkowo przedmiotem gorących debat radzieckich oficerów. Głównym problemem było to, że tylko lekko opancerzony (w porównaniu z czołgami podstawowymi) BWP z uwagi jak na tę klasę pojazdów na niespotykany rozmiar działa przykuwałby dużo uwagi na polu bitwy, na co lekki pojazd nie powinien sobie pozwolić. W końcu zwolennicy pojazdu wzięli górę, a testy ruszyły dalej.

W 1985 roku na terenach rozsianych po całym Związku Radzieckim – w Kubince, Molino, Azji Środkowej oraz w Armenii – miały miejsce testy polowe, w których wzięły udział cztery prototypy. Dwa kolejne pojazdy (611 i 612) przeszły testy ziemno-wodne w Zatoce Sewastopolskiej. Warunki panujące na morzu były bardzo ciężkie, ale okazało się, że pojazdy radzą sobie dobrze nawet na wzburzonym morzu i zachowują przy tym celność siły ognia.

Podczas jednego szczególnego testu pojazd miał trafić z działka 30 mm cel znajdujący się na brzegu (konkretnie czołg T-55, obładowany zewnętrznymi komponentami i pojemnikami) z odległości 1500 metrów i podczas pływania. Spodziewano się, że lekkiemu uszkodzeniu ulegną zewnętrzne komponenty pojazdu.

Faktycznie ostrzał kal. 30 mm zmiótł wszystko, co nie było na stałe przytwierdzone do wozu, całkowitemu zniszczeniu uległy celowniki, w czterech miejscach zostało przebite działo oraz pękł górny przedni pancerz. Próba zakończyła się sukcesem.

Do służby BMP-3 wszedł oficjalnie w 1987 roku, zaś testy końcowe miały miejsce od marca 1988 r. do maja 1989 r. Szeroka publiczność po raz pierwszy miała okazję podziwiać pojazd w 1991 roku podczas parady w Moskwie z okazji Dnia Zwycięstwa.

W obliczu rozpadu Związku Radzieckiego produkcja pojazdu nie ruszyła jednak pełną parą. Do końca 1991 roku z taśm montażowych w europejskiej części Rosji zjechało tylko 35 egzemplarzy. Łączna liczba pojazdów wtenczas nie przekraczała 100 pojazdów, co zauważyło kilku nabywców, a sytuacja w Rosji także zaczęła się stopniowo poprawiać. Pojazd ma dwie główne zalety:

• W określonych warunkach jego siła ognia zastępuje siłę ognia czołgu
• Dzięki niskiej masie może być amfibią, nadaje się do transportu powietrznego i zrzutu z samolotu

Siły zbrojne Rosji kupiły od 500 do 700 egzemplarzy BMP-3 i wykorzystują je do dzisiaj. Jeszcze w 1993 roku około 600 pojazdów zamówiły Zjednoczone Emiraty Arabskie (391 pojazdów dostarczono w latach 1993-1997), które przystosowano do warunków panujących na pustyni. Kolejne ponad 100 pojazdów zamówił w latach 1995-1996 Kuwejt.

Wieżyczka zniszczonego BMP-3 usuwana na bok, Czeczenia1995

Do innych większych nabywców należały Algieria, Azerbejdżan, Wenezuela, Republika Korei i Sri lanka, mniejsze liczby pojazdów trafiły do krajów na całym świecie. Łącznie zbudowano około 2000 egzemplarzy BMP-3.

W przeciwieństwie do swych starszych braci wozy BMP-3 nie zasmakowały wielu konfliktów. Kilka walczyło w pierwszej wojnie czeczeńskiej (zniszczeniu uległa nieznana ich liczba), zaś obecnie wozy te operują w Jemenie oraz Arabii Saudyjskiej (kilka z nich utracono).

Oprócz tego opracowano kilka modernizacji BMP-3, obejmujących dodatkowe zestawy opancerzenia. Najbardziej zaawansowana modernizacja to BMP-3M, która w Armored Warfare występuje jako oddzielny pojazd.

Wersja BMP-3, obecna w Armored Warfare, to opancerzony pojazd bojowy 6 poziomu w drzewku technologicznym Sophie Wölfli. W swojej klasie należy on wraz z Bradleyem, Warriorem i Terminatorem do najcięższych pojazdów, przy czym znacznie cięższy jest tylko ten ostatni.

Jak na swoją masę i klasę BMP-3 ma relatywnie dobrą ochronę balistyczną, zwłaszcza z zestawem pancerza reaktywnego Kaktus. Pomimo swych rozmiarów jest to jednak dość kruchy pojazd, który odnośnie wytrzymałości nie wygra konkurencji z czołgami podstawowymi. Co nie oznacza, że nie jest groźny.

Masywne działo kal. 100 mm, sprzężone z działkiem automatycznym kal. 30 mm oraz zdolność strzelania pociskami rakietowymi sprawiają, że to jeden z najlepiej uzbrojonych opancerzonych wozów bojowych w grze. Bez trudu radzi sobie z lżejszymi celami i w dogodnych okolicznościach może pokonać nawet czołgi. Działo główne 100 mm strzela tylko POB i pociskami rakietowymi, więc nadaje się do zwalczania lekkich celów. Działko automatyczne 30 mm ma większy współczynnik penetracji i jest uniwersalną bronią, a z prawdziwie twardymi celami poradzą sobie pociski rakietowe.

Działa są automatycznie ładowane i zostały ostatnio ulepszone przy pomocy modułu ulepszonego automatu ładowania, dzięki czemu możliwa jest poprawa czasu przeładownia porównywalna do manualnego ładowania. Oprócz tego dzięki ulepszeniu przedziału bojowego BMP-3 jest zdolny do szybszego przechwytywania baz oraz podświetlenia celów z większych odległości.

• Poziom: 6
• Klasa: Opancerzone wozy bojowe
• Punkty życia: 1585
• Załoga: Dowódca, działonowy, kierowca
• Współczynnik kamuflażu: 0,27
• Zasięg widzenia: 435 metrów

BMP-3 Opancerzenie standardowe

• Skład pancerza: Aluminium
• Modyfikatory opancerzenia: 0,9 przeciw PP, 0,9 przeciw PK, 0,9 przeciw POB
• Grubość opancerzenia kadłuba przeciw PP: 32/18/18
• Grubość opancerzenia kadłuba przeciw PK: 32/18/18

Pakiet ERA Kaktus

• Skład pancerza: Stal pancerna
• Modyfikatory opancerzenia: 1,5 przeciw PP, 1,5 przeciw PK, 1,5 przeciw POB
• Grubość opancerzenia wieży przeciw PP: 53/30/30
• Grubość opancerzenia wieży przeciw PK: 53/30/30

BMP-3 Opancerzenie standardowe

• Skład pancerza: Stal
• Modyfikatory opancerzenia: 1,0 przeciw PP, 1,0 przeciw PK, 1,0 przeciw POB
• Grubość opancerzenia kadłuba przeciw PP: 20/12/12
• Grubość opancerzenia kadłuba przeciw PK: 20/12/12

Pakiet ERA Kaktus

• Skład pancerza: Stal
• Modyfikatory opancerzenia: 1,0 przeciw PP, 1,0 przeciw PK, 1,0 przeciw POB
• Grubość opancerzenia kadłuba przeciw PP: 20/12/12
• Grubość opancerzenia kadłuba przeciw PK: 20/12/12

Główne uzbrojenie: 100mm 2A70

• Ładowanie: Automat
• Kaliber: 100mm
• Czas przeładowania: 8 sekund (12,5 dla PPK)
• Czas celowania: 2.84 sekundy
• Celność: 0.12
• Elewacja/Depresja armaty: +60/-16 (Przód), -3 (tył)
• Obrót wieży: 35.57 stopnia/s

Dodatkowe uzbrojenie: 30mm 2A72

• Ładowanie: Automat
• Kaliber: 30mm
• Czas przeładowania magazynka: 6,5 sekundy
• Szybkostrzelność: 200 pocisków na minutę
• Wielkość magazynka: 27
• Czas celowania: 2.4 sekundy
• Celność: 0.13
• Elewacja/Depresja armaty: +60/-16 (Przód), -3 (tył)
• Obrót wieży: 35.57 stopnia/s

Silnik standardowy: Silnik Diesla UTD-29M

• Przyspieszenie na 32 km/h: 2.45 sekundy
• Maksymalna prędkość: 72 km/h
• Obrót kadłuba: 40.8 °/s

Ulepszony silnik: UTD-32T Silnik Diesla

• Przyspieszenie na 32 km/h: 2.19 sekundy
• Maksymalna prędkość: 72 km/h
• Obrót kadłuba: 45.3 °/s

Standardowa technologia:

• BMP-3 Technologia
• Przedział bojowy (zwiększa współczynnik przejęcia bazy o 25% i widzenia pojazdu o 40 metrów podczas postoju)

Ulepszenia technologii:

• Granaty dymne (pojazd może wystrzelić jeden granat dymny)
• Ulepszony automat ładowania (szybkostrzelność podczas jazdy zwiększona o 5%)

• Slot siły ognia
• Slot uniwersalny
• Slot uniwersalny
• Slot mobilności

• Zahartowany w boju (1600 Złota)
• Modyfikacja zmodernizowana optyka Mk.3 (zwiększa zasięg widzenia)
• Portret
• 126,700 Kredytów (16895 Reputacji)
• 126,700 Kredytów (16895 Reputacji)