Dowódcy!
W tym miesiącu bohaterami naszego cyklu Gałąź miesiąca są pojazdy gałęzi serii BMP, występujące w drzewie technologicznym Sophie Wölfli.
Historia radzieckiej lub rosyjskiej serii bojowych wozów piechoty BMP sięga do lat 60. ubiegłego wieku, kiedy Związek Radziecki zgłosił zapotrzebowanie na szybki gąsienicowy pojazd opancerzony, który byłby w stanie nadążać za formacjami pancernymi. Opracowano wówczas najbardziej nowoczesny BWP na świecie (przynajmniej na papierze) – BMP-1.
Wszechobecny BMP-1 słusznie uchodzi za jeden z symboli radzieckiej potęgi militarnej i obawy zachodnich armii przed koszmarem niekończących się konwojów radzieckich pojazdów, nadciągających z miast Niemiec Wschodnich, równin Polski i gór Czechosłowacji w postaci pancernej włóczni, wbijanej w serce sił NATO w Europie. Historia rozwoju pojazdu została opisana w odpowiednim artykule.
Rzeczywistość, jak to zwykle bywa, mijała się trochę z tą wizją i pierwsze operacje bojowe BMP-1 w konflikcie wspieranych przez ZSRR narodów arabskich z Izraelem ujawniły wady tego lekkiego BWP, w szczególności za słabego uzbrojenia, ciasnego przedziału i złego rozmieszczenia załogi. Podczas gdy problemy w wojnach na Bliskim Wschodzie w dużej mierze przypisywano niewłaściwemu użytkowaniu eksportowanych pojazdów oraz złej taktyce, przyznanie się do problemów pojazdu na własnym terenie - w ZSRR - wymagało czasu i było żmudnym procesem, zwłaszcza że niektóre wpływowe strony musiały przyznać się do błędu. Opracowanie zamiennika, BMP-2, zajęło szmat czasu i proste nie było. Proces ten przedstawiają następujące artykuły:
- Bolesne narodziny BMP-2 (Painful Birth of the BMP-2): Część 1)
- Bolesne narodziny BMP-2 (Painful Birth of the BMP-2): Część 2)
- BMP-2 w walce
BMP-2 stanowił co prawda modernizację BMP-1, ale faktycznie rozchodziło się o ulepszoną wersję z licznymi wadami pierwotnej konstrukcji, w tym ciasnym wnętrzem i niemożnością zamontowania większego systemu broni. Jeszcze zanim pierwszy BMP-2 zjechał z linii montażowych, ZSRR postawił na rozwój prawdziwego następcy – większego i lepszego BMP.
Tak powstał BMP-3. W większym i lepiej opancerzonym pojeździe zastąpiono bronie BMP-1 i BMP-2 dość charakterystyczną kombinacją armaty 100 mm o małej prędkości wylotowej (mającej strzelać pociskami POB i rakietowymi) i działka automatycznego o długiej lufie kalibru 30 mm.
Począwszy od końca lat 80. XX wieku zbudowano kilkaset pojazdów. W czasie, kiedy ujrzała je szersza publiczność, Związek Radziecki zaczynał się już rozpadać. W latach 90. nastąpiły ciężkie czasy dla radzieckiej armii. Z powodu braku funduszy zamknięto wiele programów rozwojowych i produkcyjnych z ery ZSRR. W latach 90. zbudowano w sumie około 2000 pojazdów, z czego około trzy czwarte stanowiły pojazdy eksportowe. Sama Rosja zachowała około 500 pojazdów, co oznaczało znaczny spadek w porównaniu z dziesiątkami tysięcy wcześniejszych pojazdów BMP. Historia ich została opisana w odnośnym artykule.
BMP-3 do dziś znajduje się na uzbrojeniu rosyjskiej armii w charakterze głównego BWP. W pierwszej dekadzie tysiąclecia powstało kilka większych modernizacji (w tym BMP-3M i Dragun). Niektóre z nich występują w Armored Warfare.
W dniach od 3 do 30 września 2018 r. będą obowiązywać zniżki na następujące pojazdy:
Opancerzony wóz bojowy 3 poziomu BMP-1: Pierwotny radziecki BWP BMP-1 w konfiguracji z wyrzutnię Malutka i armatą kalibru 73 mm 2A28 Grom. W chwili wprowadzenia w połowie lat 60. ubiegłego wieku był to najlepszy BWP na świecie, w następnych dekadach stał się jednak przestarzały. Z taśm produkcyjnych zjechało łącznie ponad 20 tysięcy egzemplarzy (w tym produkowanych na licencji), co sprawiło, że BMP-1 do dziś zalicza się do najczęściej używanych bojowych wozów piechoty na świecie. Więcej na jego temat przeczytacie w w poświęconym mu artykule.
- Zniżka: 35%
Opancerzony wóz bojowy 4 poziomu BMP-1P: Zmodernizowany późniejszy model produkcyjny BMP-1. Od pierwotnego BMP-1 różni się przede wszystkim ulepszonym systemem kierowanych pocisków rakietowych, radzącym sobie z czołgami, stanowiącymi duże wyzwanie dla oryginalnych ppk Malutka. Więcej na jego temat przeczytacie w w poświęconym mu artykule.
- Zniżka: 35%
Opancerzony wóz bojowy 5 poziomu BMP-2: BMP-2 stanowił drugi znaczący wariant produkcyjny oryginalnego BMP z nową wieżą, uzbrojoną w działko automatyczne kal. 30 mm. W Związku Radzieckim i poza nim zbudowano - podobnie jak w przypadku BMP-1, stosunkowo dużę liczbę egzemplarzy tego pojazdu. Więcej na jego temat przeczytasz w cyklu naszych artykułów – Część 1, Część 2 i Część 3.
- Zniżka: 35%
Opancerzony wóz bojowy 6 poziomu BMP-3: W odróżnieniu od BMP-2 zbudowany pod koniec lat 80. XX w. pojazd był prawdziwą modernizacją BMP-1 i BMP-2, a nie jedynie ulepszonym wariantem. Rozpad Związku Radzieckiego mocno okroił fundusze na jego rozwój oraz zamówienia, więc do dziś zbudowano tylko około dwóch tysięcy egzemplarzy pojazdu. Niemniej jednak stanowi on obecnie główny BWP Rosyjskiej Federacji. Więcej na jego temat przeczytacie w w poświęconym mu artykule.
- Zniżka: 35%
Opancerzony wóz bojowy 7 poziomu BMP-3M: Wariant BMP-3M ucieleśnia podjętą pod koniec lat 90. ubiegłego wieku dalekosiężną modernizację BMP-3, obejmującą lepszy silnik, lepszy SKO i ulepszone, odpalane z armaty ppk. Do ulepszeń zaliczał się też opcjonalny SOA Arena-E. Nieznana liczba tych pojazdów została zbudowana zarówno dla Federacji Rosyjskiej, jak i na eksport, przy czym powstało prawdopodobnie jedynie około kilkudziesięciu pojazdów. Więcej na jego temat przeczytacie w w poświęconym mu artykule.
- Zniżka: 25%
Czołg lekki 8 poziomu Dragun 125: Dragun (“Dragon”) to platforma, wywodząca się z oryginalnego BMP-3, z wieloma zmianami i ulepszeniami. Największa zmiana zaszła wewnątrz pojazdu, gdzie silnik przesunięto na jego przód. Tym sposobem zwiększyła się przestrzeń dla załogi oraz przednia ochrona. Dla platformy Dragun zaprojektowano trzy moduły bojowe - – 100+30 mm, 57 mm oraz przypominający Sprut-SDM-1 125 mm. Wersję w Armored Warfare uzbrojono w wieżę 125 mm i wyposażono w zestaw ERA.
- Zniżka: 25%
W Armored Warfare serię BMP (za wyjątkiem Draguna) można sklasyfikować jako ciężkie BWP.
Rolę ciężkich bojowych wozów piechoty należy umieścić gdzieś pomiędzy lekkimi opancerzonymi wozami bojowymi a lekkimi czołgami. Pod względem mobilności zajmują one drugie miejsce zaraz po lekkich AFV, zwłaszcza na powierzchniach utwardzonych, w skali (dość ogólnej) od najbardziej mobilnej do najmniej mobilnej klasy:
- Lekkie AFV
- Ciężkie AFV
- Lekkie czołgi
- Niszczyciele czołgów
- Czołgi podstawowe
- Działa samobieżne
Systemy uzbrojenia są ogólnie rzecz biorąc takie same co klasy lekkich AFV, z tym że lepiej stabilizowane (lepsza celność podczas jazdy) i bardziej szybkostrzelne. Ciężkie AFV są poza tym większe i mają więcej punktów życia. Niektóre pojazdy wyróżniają się dość solidną ochroną, dorównującą lekkim czołgom. Na przykład zarówno Bradley jak i BMP-3 wyposażono w zestaw ERA. Pancerz ten z łatwością przebiją jednakże bronie dużego kalibru oraz pociski kierowane.
Ciężkie AFV, choć należą do klasy AFV i są w pełni zdolne do rozpoznania, zwykle nie mają modułów pakietów rozpoznania lekkich AFV, które zmniejszają czas sprzężenia zwrotnego wskaźnika podświetlenia oraz zwiększają pole widzenia pojazdu przy postoju. Dodatkowo są zwykle znacznie większe, co poważnie zmniejsza ich współczynnik kamuflażu. Te dwa minusy sprawiają, że są dużo słabsze w pasywnym podświetlaniu - zanadto rzucają się w oczy, aby pozostać w ukryciu za krzakiem i muszą zdać się na prędkość i zwrotność.
Ciężkie AFV są odpowiednimi pojazdami dla Ciebie, o ile preferujesz bardziej mobilny styl gry w porównaniu do lekkich AFV. Mobilność i prędkość to wszystko. Otocz przeciwników i celuj w ich słabe punkty, takie jak przedziały silników i boki pojazdów, bo to właśnie te części pojazdów są najbardziej narażone na ostrzał dział AFV. Alternatywnie możesz trzymać się z daleka i zwalczać wrogów pociskami rakietowymi, choć i wtedy główną twoją rolą na polu bitwy będzie rozpoznanie.
Jak wspomnieliśmy powyżej, główną rolą opancerzonych wozów bojowych w Armored Warfare jest rozpoznanie, zwane też podświetlaniem (obydwa terminy są stosowane zamiennie). Podświetlanie to sprawianie, że wrogie pojazdy stają się widoczne dla całej drużyny, dzięki czemu bardziej oddalone pojazdy lub nie najlepsze pod względem zdolności podświetlania mogą wziąć je na cel.
Rozróżnia się dwa rodzaje podświetlania:
- Aktywne podświetlanie w przypadku, kiedy pojazd do podświetlenia i uniknięcia ostrzału wykorzystuje swoją prędkość
- Pasywne podświetlanie w przypadku, kiedy pojazd stara się pozostać jak najdłużej w ukryciu, trwając w bezruchu
Podczas gdy klasa czołgów lekkich nadaje się do aktywnego podświetlania, opancerzone wozy bojowe specjalizują się w obu jego rodzajach - jakby nie było, podświetlanie jest głównym przeznaczeniem tej klasy. Lekkie AFV celują w pasywnym podświetlaniu (pozostają ukryte za krzakami), natomiast ciężkie AFV specjalizują się w aktywnym podświetlaniu - tylko lekkie czołgi potrafią zbliżyć się bardziej.
Najważniejsza umiejętność przy grze AFV dowolnego rodzaju jest zrozumienie przebiegu bitwy i świadomość środowiskowa. Jak już raz podkreśliliśmy, zatrzymany lub spowolniony i podświetlony AFV to martwy AFV. Od tej reguły praktycznie rzecz biorąc nie ma wyjątków, ponieważ słabo opancerzone pojazdy to łatwy cel.
Podstawowa technika walki bliskiego zasięgu to okrążanie. Automatyczne celowanie do wroga w bliskiej odległości umożliwi Ci - dzięki Twojej mobilności i szybko obracającej się wieży, skoncentrowanie się na jeździe i odpalenie broni, kiedy celuje ona w boki i tył wroga. Tym sposobem możesz krążyć woków takich ciężkich wrogów, jak czołgi podstawowe, które nie będą w stanie podążyć za Tobą. Taktyka ta sprawdza się najlepiej w przypadku celów, których Twoja broń nie przebiłaby w inny sposób, na przykład Challenger - przy uzbrojeniu w armatę automatyczną musisz celować w jego tył. Unikaj przy tym zwrotnych celów, takich jak czołgi lekkie, inne opancerzone wozy bojowe i niektóre niszczyciele czołgów, które będą mogły podążyć Twoim śladem i potraktować Cię czołowym ogniem, co może się skończyć dla każdego AFV źle.
Za sprawą zwiększonej wytrzymałości, ochronie, sile ognia i przyzwoitym zdolnościom podświetlania ciężkie AFV sprawdzają się nadzwyczaj dobrze w tropieniu lekkich AFV. Oznaczenie wrogiego AFV z pomocą specjalnej zdolności definitywnie zrujnuje mu dzień.
Kolejna istotna umiejętność to opanowanie wszystkich właściwych obszarów podświetlania na każdej mapie. Kluczem do sukcesu jest znalezienie miejsca o następujących właściwościach:
- Korzystnie położony punkt nad obszarami, na których można spodziewać się wrogów
- Duże możliwości osłony i kamuflażu
- Dostępna droga odwrotu
Nie należy zlekceważyć przy tym ostatniego punktu, bo po wykryciu masz tylko sekundę lub dwie, aby zareagować, kiedy wróg celuje cały czas do Ciebie. Najlepszą taktyką jest pozostanie w ukryciu z przodem kadłuba, zwróconym ku drodze odwrotu - w ten sposób ucieczka to tylko jazda naprzód bez utraty cennych sekund na obroty.
Opanowanie klasy AFV na mistrzowskim poziomie wymaga cierpliwości, doświadczenia i praktyki w grze - nagrodą jest umiejętność grania prawdopodobniej najbardziej frustrującą klasą pojazdów, jeśli chodzi o ich zwalczanie. Dlatego są to maszyny odpowiednie dla graczy, którzy pragną być znienawidzeni przez innych graczy, jako że bardzo wprawnie grający w AFV są prawdopodobnie najtrudniejszym do zniszczenia przeciwnikami w całej grze.
Do zobaczenia na polu bitwy!
