Dowódcy!
W miesiącu bieżącym bohaterami naszego cyklu Gałąź miesiąca są lekkie pojazdy rozpoznania, obecne w „Armored Warfare”, a w szczególności gałąź SPHINX.
Pancerne rozpoznanie jest tak stare jak pojazdy pancerne. Pierwszymi pojazdami opancerzonymi nie były ociężałe czołgi, lecz samochody pokryte pancernymi płytami, wykorzystywane do wsparcia ogniowego jak i rozpoznania na czele jednostek piechoty, i informujące o ruchach wroga.
Niezmiernie popularne w czasie I wojny światowej samochody pancerne miały swoje wady. Były ciężkie, niezdarne i z powodu słabego stosunku mocy do masy oraz nacisku kół na nawierzchnię (masa całkowita przenoszona na nawierzchnię przez często wąskie opony) kompletnie bezużyteczne poza drogami i innymi utwardzanymi nawierzchniami.
Po I wojnie światowej opancerzone samochody nie wyszły z użycia (w końcu były dużo tańsze w produkcji od gąsienicowych odpowiedników), ale ich ograniczenia zmusiły konstruktorów pojazdów pancernych do szukania lepszych rozwiązań dla pancernego rozpoznania. W okresie międzywojennym i podczas II wojny światowej rozwój opancerzonych konstrukcji rozpoznania poszedł w kilku różnych kierunkach:
Lekkie samochody pancerne – stare wozy pancerne były ogółem mało sprawne i za słabe. Zgodnie z jednym z rozważanych rozwiązań nowe wozy miały być mniejsze, dużo szybsze, lekko uzbrojone i opancerzone. Lekkie samochody pancerne rzadko kiedy wyposażano w uzbrojenie cięższe od karabinu maszynowego. Z ostrzału wywijały się dzięki prędkości - w ten sposób mogły donieść o swoich odkryciach i przetrwać kolejny dzień. Termin „lekkie” jest, jasna sprawa, relatywny, bo na przykład niemieckie SdKfz.222 ważyły około 4 ton. Relatywny charakter miał też atrybut „szybkie” – wspomniane niemieckie maszyny rozwijały prędkość do maksymalnie 80 km/h. Niemniej jednak rozchodziło się o skuteczne, niedrogie w produkcji pojazdy, które wywiązywały się dobrze ze stawianych im zadań. Kategoria ta nie wymarła po wojnie i stopniowo ewoluowała w kierunku nowoczesnych drogowych zwiadowców.
Ciężkie samochody pancerne są przeciwnym kierunkiem rozwoju pojazdów pancernych. Samochody pancerne okresu wielkiej wojny były zwykle czterokołowe, ale jako że projektanci zwiększyli ilość opancerzenia, należało dodać więcej kół, aby utrzymać przyczepność do nawierzchni. Samochody pancerne najpierw zyskały trzy osie, później nawet cztery. Typowym przykładem jest amerykański M8 Greyhound i niemiecki SdKfz.234. Puma ważyła około 10 ton i miała na tyle gruby pancerz i duże działo, aby zmierzyć się z lekkim czołgiem. Tańszy czołg lekki był przeznaczony do dróg. Kategoria ta nie jest dziś rozpowszechniona, ponieważ wymarła po wojnie. Rozchodziło się o pojazdy mało wytrzymałe i jednocześnie często za mało zwinne, by mogły uniknąć wrogiego ostrzału. Lata później wozy te przeżyły odrodzenie w postaci ciężkich bojowych wozów piechoty oraz pojazdów wsparcia ogniowego (do pewnego stopnia).
Tankietki: rozwój tankietek w okresie międzywojennym był ślepą uliczką w historii rozwoju pojazdów. Małe gąsienicowe pojazdy dla jednego lub dwóch żołnierzy oferowały tylko elementarną ochronę przed ostrzałem z broni ręcznej i były zwykle uzbrojone jedynie w karabiny maszynowe. Jedyną ich zaletą była niska cena. Wartość bojowa była znikoma, za to szczera nienawiść obsługujących załóg. Ta klasa pojazdów nie przetrwała pierwszych lat wojny. Pewnymi sukcesami w ich eksploatacji mogli się pochwalić jedynie Polacy. Po 1940 roku pojazdy te wykorzystywano po większości do szkoleń załóg. Granica między tankietkami i najlżejszymi czołgami lekkimi jest niewyraźna. Choć zwykle polski TKS gra rolę idealnego przedstawiciela też klasy, w gruncie rzeczy niemiecki Panzer I był także tankietką.
Czołgi lekkie: najlepsze pancerne wozy zwiadowcze czyli klasa czołgów lekkich swój okres świetności przeżyła podczas drugiej wojny światowej. Rozchodziło się o maszyny szybsze od czołgów średnich, które były tylko lekko opancerzone. Te zwykle starsze (często przedwojenne) czołgi rozwinęły się z tankietek lub zostały opracowane w czasie wojny specjalnie dla zadań rozpoznania. Lekkie czołgi miały dość sytuacyjny charakter. Często były dość szybkie (przy czym czołgi lekkie z początku wojny, na przykład francuskie, były ogółem jak na swoją klasę dobrze opancerzone, ale jednocześnie słabe i powolne), ale też bardzo narażone na wszystkie większe od karabinu bronie, zwłaszcza karabiny przeciwpancerne (rozpowszechnione w ZSRR) i ciężkie karabiny maszynowe. Lekkie czołgi były bardzo skuteczne przeciwko jednostkom piechoty, nie wyposażonym w sprzęt przeciwpancerny (co było typowe na wschodzie), ale pod koniec wojny były już kompletnie przestarzałe.
Pojazdy półgąsienicowe: pojazdy półgąsienicowe to kolejna ślepa uliczka w rozwoju pojazdów opancerzonych. Pierwotnie miały łączyć w sobie zdolności na bezdrożach pojazdów gąsienicowych z prędkością, w rzeczywistości były jednakże powolne i trudne w konserwacji. Najbardziej znanymi użytkownikami pojazdów gąsienicowych byli Niemcy i, oczywiście, Amerykanie, przy czym Niemcy opracowali też kilka wariantów rozpoznania i wsparcia ogniowego. Halftracki zniknęły wraz z końcem wojny, zaś większość wykorzystywanych po wojnie egzemplarzy pochodziła z amerykańskich zapasów. Prawdopodobnie jedynym krajem, jaki rozwijał i wykorzystywał pojazdy półgąsienicowe po wojnie, była Czechosłowacja z OT-810 (ulepszoną wersją niemieckiego halftracka okresu wojny).
Druga wojna światowa wstrząsnęła podstawami świata. W ciągu pięciu lat odnośna technologia rozwinęła się tak, jak nie marzyło się nawet najśmielszym przedwojennym taktykom. Podczas gdy na początku konfliktu w powietrzu walczyły dwupłatowce, sześć lat później wczesne odrzutowce musiały walczyć z najpotężniejszymi jednopłatowcami śmigłowymi, jakie kiedykolwiek zbudowano. Taki nieokiełznany postęp miał naturalnie miejsce we wszystkich gałęziach wojskowości, w tym w zakresie lekko opancerzonych pojazdów.
Pod koniec wojny rola rozpoznania przypadła w udziale dwóm kategoriom pojazdów, występujących również w „Armored Warfare”.
Historia i rozwój obydwu klas zostały szczegółowo opisane w powyższych zalinkowanych odcinkach „Pamiętników deweloperów”. W razie potrzeby zajrzyj więc do nich.
W „Armored Warfare” występuje kilka lekkich, specjalizujących się w rozpoznaniu gałęzi. W dniach od 1 do 31 stycznia 2018 r. jedna z nich będzie do nabycia po znacznych zniżkach.
Opancerzony wóz bojowy 3 poziomu XM800T: Amerykański opancerzony wóz bojowy XM800T został opracowany przez FMC w latach 70. XX wieku z myślą o zastąpieniu problematycznego czołgu lekkiego Sheridan i M114 lepszym pojazdem. Zbudowano kilka prototypów, zapowiadających się obiecująco. Niestety, w związku z cięciami budżetowymi po wojnie w Wietnamie program ten - jak wiele innych systemów broni tego czasu - odwołano. W „Armored Warfare” pojazd jest wyjątkowy pod dwoma względami: Ma najlepszą szybkostrzelność w grze (działo automatyczne wystrzeliwuje 750 pocisków na minutę) oraz dostępny jest model, uzbrojony w niekierowane pociski rakietowe. Umożliwia przez to dość niepowtarzalną rozgrywkę. Czytaj więcej na temat w poświęconym mu artykule.
- Zniżka: 35%
Niszczyciel czołgów 4 poziomu M113 ACAV: Pojazd jest faktycznie poprzednikiem XM800T. Podczas wojny w Wietnamie Amerykanie uzbroili część swoich transporterów opancerzonych M113 w działa bezodrzutowe. Było to w najlepszym razie rozwiązanie prowizoryczne, bo M113 ACAV był dość bezbronny, zaś działonowy wystawiony na ostrzał. W „Armored Warfare” faktycznie nie gra on roli rozpoznania, lecz niszczyciela czołgu, co oznacza, że musi trzymać się od linii frontu i mierzyć do wroga z daleka. Jest to jednakże dość mobilny pojazd, który w razie potrzeby może posłużyć jako improwizowany pojazd rozpoznania. Czytaj więcej na temat w poświęconym mu artykule.
- Zniżka: 35%
Opancerzony wóz bojowy 5 poziomu VBL TOW: VBL TOW to uzbrojona w wyrzutnię rakiet wersja lekkiego francuskiego VBL rozpoznania. Oznaczenie opracowanego przez firmę Panhard pod koniec lat 80. XX wieku pojazdu to skrót od Véhicule Blindé Léger („lekko opancerzony pojazd”). Poniekąd został on skonstruowany z myślą o „starym”, symetrycznym prowadzenia wojny, w której tego typu pojazdy rzadko wzbudzają uwagę wroga. Na wyposażenie armii francuskiej VBL trafił w 1990 roku, poza tym jest używany przez około 20 krajów, głównie afrykańskich. Dzięki wytrzymałości i uniwersalności stał się przebojem eksportowym. Najwięksi jego operatorzy to Francja (około 1400 egzemplarzy na służbie), Grecja i Oman. Czytaj więcej na temat w poświęconym mu artykule.
- Zniżka: 35%
Opancerzony wóz bojowy 6 poziomu FV721 Fox: Brytyjski FV721 Fox zalicza się do najbardziej rasowych pojazdów zwiadowczych w grze. Od lat 70. ubiegłego wieku spełnia rolę jednego z klasycznych brytyjskich wozów rozpoznania. Niesamowicie szybki i zwrotny Fox odznacza się doskonałymi właściwościami zwiadowczymi jak na swoje czasy. Czytaj więcej na temat w poświęconym mu artykule.
- Zniżka: 35%
Opancerzony wóz bojowy 7 poziomu VBL INGWE: Wersja VBL 5 poziomu, uzbrojona w zaawansowane pociski rakietowe INGWE. Szybki, z dobrym kamuflażem i śmiertelnie niebezpieczny nawet z bardzo dużej odległości, zwłaszcza dla pojazdów bez SOA lub innych antyrakietowych środków obronnych. Czytaj więcej na temat w poświęconym mu artykule.
- Zniżka: 25%
Opancerzony wóz bojowy 8 poziomu VBR: VBR to opracowany w 2001 roku przez Panhard prototyp i następca VBL. Większy i prawdopodobnie bardziej praktyczny od poprzednika pojazd nie przykuł większej uwagi i nie trafił do masowej produkcji. W „Armored Warfare” kontynuuje tradycję VBL ekstremalnie zwrotnych czterokołowych pojazdów, które są wyśmienitymi zwiadowcami. Czytaj więcej na temat w poświęconym mu artykule.
- Zniżka: 25%
Opancerzony wóz bojowy 9 poziomu CRAB: CRAB to kolejna eksperymentalna konstrukcja, wyprodukowana przez Panhard. Na scenę wjechała w 2010 roku, kiedy na rynek próbowano wprowadzić kolejny bardzo lekki i dający się dostosować pojazd rozpoznawczy, niepowtarzalny pod kilkoma względami, między innymi za sprawą układu kierowniczego. Pojazd nie znalazł żadnego nabywcy. W „Armored Warfare” jest o najlepszy czterokołowy zwiadowca, pod względem zdolności rozpoznania ustępujący tylko SPHINX 10 poziomu. Jest do ekstremalnie zwrotny pojazd, więc wymaga odpowiednio zaawansowanej techniki kierowania, ale w rękach wprawnych graczy zatańczy wrogowi na nosie. Czytaj więcej na temat w poświęconym mu artykule.
- Zniżka: 20%
Opancerzony wóz bojowy 10 poziomu SPHINX: SPHINX ((Secret Project for High Intensity and New Conflicts) to francuski prototyp, który został po raz pierwszy pokazany publiczności na targach Eurosatory w 2010 roku wraz z lekkim CRAB-em, inny pojazdem Panharda. Pojazd stanowi prywatne przedsięwzięcie firmy Panhard, mające na celu opracowanie francuskiego opancerzonego wozu zwiadowczego i wsparcia ogniowego następnej generacji. Program Scorpion przegrał z ERBC Jaguar i prawdopodobnie nigdy nie wejdzie do produkcji. Można za to pojeździć nim w „Armored Warfare”. Podobnie jak w przypadku CRAB-a rozchodzi się o dość kruchy, ale bardzo dobrze uzbrojony i zwrotny pojazd, który we wprawnych rękach staje się śmiercionośny. Czytaj więcej na temat w poświęconym mu artykule.
- Zniżka: 15%
W „Armored Warfare” wiele z tych pojazdów (zwłaszcza opancerzone wozy bojowe) to z prawdziwego zdarzenia zwiadowcy. Rozpoznanie ro proces, w trakcie którego gracze próbują wykryć wrogów dla sojuszników, którzy się z nim następnie rozprawią. Opancerzone wozy bojowe są stworzone do tego celu. Faktycznie pojazdy te zostały wprowadzone do „Armored Warfare” dokładnie z myślą o tej roli.
Rozróżnia się dwa rodzaje rozpoznania, lub - jak się je niekiedy nazywa - podświetlania:
- Aktywne podświetlanie w przypadku, kiedy pojazd do podświetlenia i uniknięcia ostrzału wykorzystuje swoją prędkość
- Pasywne podświetlanie w przypadku, kiedy pojazd stara się pozostać jak najdłużej w ukryciu, trwając w bezruchu
Podczas gdy klasa czołgów lekkich nadaje się do aktywnego podświetlania, opancerzone wozy bojowe specjalizują się w obu jego rodzajach - jakby nie było, podświetlanie jest głównym przeznaczeniem tej klasy. Lekkie AFV celują w pasywnym podświetlaniu (pozostają ukryte za krzakami), natomiast ciężkie AFV specjalizują się w aktywnym podświetlaniu - tylko lekkie czołgi potrafią zbliżyć się bardziej.
Podświetlanie to złożony proces. W celu zapoznania się z nim zalecamy lekturę dwóch następujących artykułów:
Opanowanie klasy AFV na mistrzowskim poziomie wymaga cierpliwości, doświadczenia i praktyki w grze - nagrodą jest umiejętność grania prawdopodobniej najbardziej frustrującą klasą pojazdów, jeśli chodzi o ich zwalczanie. Dlatego są to maszyny odpowiednie dla graczy, którzy pragną być znienawidzeni przez innych graczy, jako że bardzo wprawnie grający w AFV są prawdopodobnie najtrudniejszym do zniszczenia przeciwnikami w całej grze.
Do zobaczenia na polu bitwy!
