Kiedy przeminęła z wiatrem trzecia dekada XXI wieku, udręczone i osłabione narody Europy walczyły o resztki paliw kopalnych i każdy sprawny reaktor jądrowy – bez względu na to, jak przestarzały – stał się ważnym strategicznym atutem w desperackich próbach dostarczenia ludności energii podczas mroźnych zim. Każdy tego typu czynny obiekt stawał się punktem zapalnym, do którego rościło sobie prawa wiele stron, aby zarządzać nim wedle własnego widzimisię. Przykuł też uwagę różnych jednostek terrorystycznych i stał się celem ich działań – kto kontrolował elektrownię jądrową, ten faktycznie sprawował kontrolę nad całym regionem, a utrata tylko jednego takiego obiektu mogła doprowadzić do upadku kraju.
Takie wydarzenia miały właśnie miejsce na północy Hiszpanii, gdzie niezidentyfikowany przeciwnik o niewiadomej liczebności zajął starą, ale wciąż jeszcze czynną elektrownię atomową. Rozpoznanie powietrzne potwierdza udział ciężkiego opancerzenia. Lokalne siły zbrojne nie zdołały odzyskać obiektu, a na dodatek podczas walki jedna z chłodniczych wież doznała poważnych uszkodzeń – nuklearne serce fabryki znajduje się na skraju załamania. Trzeba odzyskać obiekt i zapobiec stopnieniu rdzenia reaktora nuklearnego - porażka nie wchodzi w rachubę. Jednostka operacyjna, odpowiedzialna za wyłączenie reaktora natychmiast po jego odbiciu, jest w stanie pogotowia.
Elektrownia jest położona na wybrzeżu, które jest mieszaniną pagórkowatego terenu i gęsto porośniętych liściastą roślinnością wzgórz. Do większości konfliktów dochodzi w pagórkowatej okolicy, przy czym teren gęsto zarośnięty roślinnością oraz małe wioski stanowią opcję dla tych, którzy preferują walkę na małą odległość.
Czerwony obszar to najbardziej otwarte, ale jednocześnie też najbardziej niebezpieczne miejsce podejścia. Jest najbardziej narażony na atak i nadaje się dla szybszych pojazdów, ale czołgi podstawowe wystawione są na ostrzał artylerii oraz ostrzał z daleka, więc są tu praktycznie rzecz biorąc bezbronne. Odważni lub lekkomyślni dowódcy mogą spróbować przedrzeć się przez teren, aby zaskoczyć wroga.
Zielony obszar nadaje się do manewrów oskrzydlających. Kilka budynków w zajezdni zapewnia więcej osłony. Niestety teren jest dość silnie narażony na ogień krzyżowy z czerwonego obszaru. Siły przemieszczające się przez ten obszar mogą zostać łatwo oskrzydlone.
Przez niebieski obszar prowadzi najbezpieczniejsze i jednocześnie najwolniejsze podejście – nie brakuje tu osłon dla czołgów podstawowych, ale może się tu również zdarzyć ogień krzyżowy, jeśli jakiś nieostrożny dowódca pozostawi środkowy obszar bez obrony.
